Το Pride Parade είναι γεγονός, ως συνήθως κλειστοί οι σταθμοί Πανεπιστήμιο και Σύνταγμα (ποτέ δεν κατάλαβα το γιατί κλείνουν σε τέτοιες συγκεντρώσεις οι σταθμοί του μετρό, αλλά δεν είναι ώρα να το αναλύσουμε), το κέντρο της πόλης ξαφνικά αρχίζει να παίρνει ζωή. Μην ξεχνάμε, άλλωστε, πως αυτό το Σάββατο ήταν γεμάτο μουσικά δρώμενα. Στην Γεωπονική σχολή ένα τριήμερο φεστιβάλ βρισκόταν σε εξέλιξη, κάπου στο κέντρο γινόταν ένα Placebo party, ενώ κάτι μαγικό ετοιμαζόταν στο Six d.o.g.s. Το Warm Up Festival είχε ένα γεμάτο πρόγραμμα μέχρι το πρωί με το κοινό να έχει έρθει με την πιο καλοκαιρινή του διάθεση. Το πολυαναμενόμενο live θα ξεκινούσε περίπου 1 παρά, εκεί θα γινόταν χαμός. Οι Κόρε. Ύδρο. ξανά στην Αθήνα μόλις 3 Σάββατα μετά το μυθικό στο Gagarin, από εκεί που η συνήθης συχνότητα ήταν ένα live ανά τρία χρόνια. Καταλαβαίνετε πως ήταν μια ακόμη μεγαλειώδης στιγμή...
Πριν πω τα θετικά (με τα οποία θέλω να ασχοληθώ περισσότερο) θα πω τα αρνητικά -που δεν έχουν να κάνουν με το συγκρότημα, αλλά με την παιδεία των ανθρώπων που απαρτίζουν το κοινό.
Είναι απαράδεκτο σε έναν μικρό, κλειστό χώρο, χωρίς εξαερισμό που είναι γεμάτο κόσμο, η θερμοκρασία χτυπάει κόκκινο και το οξυγόνο είναι πολύτιμο, να καπνίζουν αρειμανίως, χωρίς τον παραμικρό σεβασμό προς τον πλησίον, αλλά και προς τον ίδιο τους τον εαυτό. Και δεν θα κάνω -δίκαιες- γκρίνιες για το ότι τα ρούχα βγαίνοντας βρωμάνε όλες τις πιθανές μάρκες τσιγάρων και καπνού, αλλά για το ότι δεν μπορείς να αναπνεύσεις και να απολαύσεις το αγαπημένο σου συγκρότημα όμορφα κι ωραία. Αν δεν μπορείς να περάσεις μισή ώρα χωρίς να καπνίσεις, βγες έξω. Δεν θα βγω εγώ, επειδή δεν έχεις ίχνος πολιτισμού!
Και ξεπερνώντας το μικρό ξέσπασμα, θα πάω στο παράπονό μου... Γιατί, γιατί, γιατί, να σταματούν τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς στις 2πμ(πάλι καλά που ήταν Σάββατο) και να πρέπει να φύγω με την ψυχή στο στόμα, χωρίς να έχω απολαύσει ολόκληρο το live;
Αφού εξέφρασα τον πόνο μου, θα πάω στα όσα ζήσαμε κι αυτό το Σάββατο.
Αυτή τη φορά ο ήχος ήταν καταπληκτικός, απολαύσαμε και τη μουσική των εξαιρετικών μουσικών, και τη φωνή και τα λόγια του Παντελή. Αυτό θα πει οργάνωση, καλή ηχοληψία, καλός ηχολήπτης, σωστές υποδομές. Θα πρότεινα να το έχουν πάντα ως παράδειγμα για το πώς πρέπει να γίνεται κάθε συναυλία τους.
Στην αρχή ο Παντελής δήλωσε ότι δεν θα έχει στοιχεία σόου αυτή τη φορά, γιατί εξαντλήθηκαν στο Gagarin και πήγε να μας απογοητεύσει (εμείς έτσι σε γνωρίσαμε κι έτσι σας αγαπήσαμε ως συγκρότημα, πετυχημένη συνταγή δεν την αλλάζεις!). Αλλά, τελικά υπέκυψε και έκανε τη βουτιά στο κοινό, μετά άνοιξε και το πουκάμισο (τώρα, είμαστε στη σωστή κατεύθυνση) και έκανε μια βόλτα ανάμεσα στο κοινό. Έτσι, έπρεπε. Αλλιώς, πώς θα μιλούσαμε τώρα για το συγκρότημα με ταυτότητα, αναγνωρίσιμο και μοναδικό γι' αυτό ακριβώς που είναι και ονομάζεται Κόρε. Ύδρο.;
Ξαφνικά ένιωσα σαν να υπάρχει μια μικρή κοινότητα στην οποία ανήκουμε πολλοί. Εμείς που συναντιόμαστε στις ζωντανές εμφανίσεις του συγκροτήματος, μπορεί να μην έχουμε συστηθεί, να μην έχουμε μιλήσει, αλλά περιμένουμε μαζί υπομονετικά ν' ανοίξει η πόρτα, μπαίνουμε μέσα και στεκόμαστε κοντά ο ένας στον άλλο, τραγουδάμε, αναφωνούμε, χορεύουμε μαζί.
Κι αν ήσουν κι εσύ εκεί που με διαβάζεις τώρα και δεν ξέρεις ποια είμαι, πώς είμαι ή αν με συνάντησες μες στο πλήθος, δεν έχει και τόση σημασία, γιατί θα με ξαναδείς και θα σε ξαναδώ σίγουρα στο επόμενο ραντεβού με τους Κόρε. Ύδρο. Αν συναντηθούμε τυχαία στο δρόμο θα σου θυμίσω κάτι, όπως κι εσύ σ' εμένα, θα αναρωτηθείς φευγαλέα από πού με θυμάσαι κι αν θυμηθείς θα χαμογελάσεις, αν όχι, απλώς θα το προσπεράσεις. Αλλά θα είμαστε πάλι εκεί, να περιμένουμε εναγωνίως και να απαιτούμε φωνάζοντας το "Άλλη μια νύχτα σύγχυσης και γέλιου", γιατί όσο κι αν οι γεννήτορες του κομματιού λένε πως το έχουν βαρεθεί, εμείς δεν θα το βαρεθούμε ποτέ.
Γι' αυτό αγαπητοί, μυηθείτε. Ένα live τους δεν είναι ποτέ αρκετό, αλλά σας διαβεβαιώ πως δεν κάνει κακό!
Υ.Γ. Παράκληση προς Παντελή Δημητριάδη, Αλέξανδρο Μακρή, Γιώργο Αρβανιτάκη, Μάριο Πλασκασοβίτη, Παντελή Πέτρου, Κωνσταντίνο Αμύγδαλο και έκτακτα μέλη των Κόρε. Ύδρο.: Μήπως να το δούμε για ένα live το μήνα; Κάθε δεύτερο Σάββατο του μήνα νομίζω είναι μια καλή επιλογή, ε; Εμείς εκεί θα είμαστε, γι' αυτό το προτείνω!
