Κυριακή 4 Νοεμβρίου 2012

"Το Μεγάλο Μας Τσίρκο" είναι η Ελλάδα και παίζουμε όλοι...

Μια εμβληματική παράσταση (έτσι χαρακτηρίζεται, όχι αδίκως), κυρίως, όμως, ένα έργο με βάθος, ουσία και ποιότητα, όσο ανάλαφρη κι αν μοιάζει σε αρκετά σημεία, ανεβαίνει ξανά μετά από 39χρόνια!
Ο λόγος για "Το Μεγάλο Μας Τσίρκο" του Ιάκωβου Καμπανέλλη, το οποίο είχε ανέβει για πρώτη φορά το 1973 από την Τζένη Καρέζη και τον Κώστα Καζάκο. Η παράσταση αυτή στάθηκε η αφορμή να συλληφθεί και να φυλακιστεί η Καρέζη για τρεις μήνες, αλλά με το που αποφυλακίστηκε συνέχισε τις παραστάσεις. Δεν υπήρχαν και δεν υπάρχουν φράσεις ξεκάθαρες ενάντια στη Χούντα, αυτό δυσκόλευε τη λογοκρισία, τα κείμενα είναι αριστουργηματικά "κεντημένα", ώστε να λένε αυτό που θέλουν, χωρίς να χρησιμοποιούν ξεκάθαρες βολές ενάντια στο δικτατορικό καθεστώς.
Είναι μια αναδρομή στην Ιστορία μας έως το 1940. Μια ιδιαίτερη υπογράμμιση στην 3η Σεπτεμβρίου 1843 όταν ο ελληνικός λαός απαίτησε να αποκτήσει Σύνταγμα...
Η παράσταση, διάρκειας 2,5 ωρών, είναι πολιτική, θέλει να αφυπνίσει το κοινό μέσα από έναν αρκετά ευχάριστο τρόπο. Υπάρχουν, ωστόσο, πάρα πολλές συγκινητικές και ανατριχιαστικές στιγμές. Πάντα μπροστά στην αλήθεια της Ιστορίας και στο πόσο σταθερά επαναλαμβάνεται ανατριχιάζεις, βουρκώνεις, συγκινείσαι, αλλά και τρομάζεις. Γιατί, τελικά, δεν μαθαίνουμε από τα λάθη του παρελθόντος...δυστυχώς.
Η μουσική του Σταύρου Ξαρχάκου, ο οποίος βρίσκεται επί σκηνής, συνοδεύει άψογα τη ροή της παράστασης στα διαφορετικά κομμάτια, εντείνει τη συγκίνηση και δίνει έμφαση την κατάλληλη στιγμή, στην κορύφωση της ερμηνείας των ηθοποιών.
Μία από τις καλύτερες και ιδιαίτερες στιγμές ήταν όταν ο Γιώργος Αρμένης κάνει τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη και δη, το άγαλμα που βρίσκεται μπροστά στην Παλιά Βουλή, το οποίο αρχίζει να μιλά και να αναφέρει την Ιστορία του, λέγοντας πως δεν πρέπει να ακούμε αυτούς που λένε ότι αμόρφωτοι άνθρωποι και πάμφτωχοι, χωρίς φαγητό, κατάφεραν να κάνουν θαύματα και να ελευθερώσουν τη χώρα, επομένως κι εμείς το ίδιο πρέπει να κάνουμε. Γι' αυτό πολέμησαν, συνέχισε, για να έχουν ελευθερία, να έχουν παιδεία και ψωμί οι επόμενες γενιές και να μην χρειάζονται τα θαύματα!
Ως άγαλμα-Κολοκοτρώνης είπε πως για ένα πράγμα νιώθει περήφανος, που δείχνει το Πανεπιστήμιο, γιατί μια μέρα αυτό θα νικήσει τη Βουλή, δηλαδή η Παιδεία.
Αναφερόμενοι στην 3η Σεπτεμβρίου οι ηθοποιοί, έχουν μία σκηνή όπου ο Όθωνας με τη συμβολή των "συμμάχων" διατάζουν και σκοτώνουν έναν Έλληνα που ζητά Σύνταγμα κι έτσι ξεσηκώνονται κι οι υπόλοιποι. Εκείνη τη στιγμή όλοι μένουν ακίνητοι κι ακούγεται η φωνή του Ξυλούρη να τραγουδά. Απερίγραπτης φόρτισης στιγμή. Τόση συναισθηματική ένταση που σχεδόν μπορείς να την αγγίξεις.
Ένας αρλεκίνος σε όλη την παράσταση, στις επιμέρους σκηνές, περιφέρεται, παλεύει, ελευθερώνει, βρίσκεται πάντα εκεί, ακόμη κι αν δεν κάνει κάτι συγκεκριμένο. Ο καθένας μπορεί να δώσει το δικό του ορισμό, για μένα ήταν το ελληνικό πνεύμα, που δέχεται την επιβολή, αλλά δεν υποτάσσεται πραγματικά ή η ελευθερία που δεν το βάζει κάτω και συνεχίζει να αγωνίζεται, ώσπου να κερδίσει.
Ο Τάσος Νούσιας είναι έξοχος! Είναι, ούτως ή άλλως, ένας πάρα πολύ καλός ηθοποιός και έχει μια πολύ ωραία φωνή(προσωπική άποψη εδώ και χρόνια), σ' αυτή την παράσταση, όμως, ήταν ο κατάλληλος άνθρωπος για τον ρόλο αυτό. Το ταλέντο του καταφέρνει να αναδειχθεί ακόμη περισσότερο μέσα από το κείμενο και τη σκηνοθεσία -την οποία υπογράφει ο Σωτήρης Χατζάκης. Η ενέργεια και το συναίσθημα που βγάζει σε κάθε σκηνή, τόσο τέλεια εναρμονισμένο με αυτό που πρέπει να κάνει είναι αξιοθαύμαστο.
Η Μαρίνα Ασλάνογλου, γι' ακόμη μία φορά αποδεικνύει ότι το θέατρο είναι ο χώρος που της ταιριάζει απόλυτα και έχει πολλά να μας δείξει στη συνέχεια. Σε έναν ρόλο που έχει σημαδευτεί από την ερμηνεία της Τζένης Καρέζη, καταφέρνει να ξεπεράσει την αξιοπρεπή παρουσία και να πάει την ερμηνεία της ένα βήμα παραπέρα. Για τον κ. Αρμένη δεν υπάρχουν λόγια, το ταλέντο του είναι εδώ και χρόνια αποδεδειγμένο, το ίδιο και η ποιότητά του.
Η πραγματική έκπληξη είναι ο νεαρός τραγουδιστής που ερμηνεύει τα τραγούδια της παράστασης. Μια πάρα πολύ καλή φωνή και μια σεμνή παρουσία. Το όνομα αυτού Ζαχαρίας Καρούνης.
Μετά την καλοκαιρινή περιοδεία σε όλη την Ελλάδα η συμπαραγωγή του ΚΘΒΕ και του Ακροπόλ, επιστρέφει στην κεντρική σκηνή του Ακροπόλ και δίνει στη θεατρική σκηνή αυτό που έλειπε.
Είναι μια ανεπανάληπτη εμπειρία αυτή παράσταση, μην τη χάσετε. Από τα καλύτερα, αν όχι το κορυφαίο, δρώμενα που έχω δει τα τελευταία -πολλά- χρόνια στο θέατρο.
Ένα μάθημα Ιστορίας που συμμετέχουμε όλοι, γιατί ξέρουμε σε τί αναφέρεται, γιατί υπάρχει διαχρονικότητα, μια κυκλική πορεία που συνεχίζεται αενάως μέχρι ν' αποφασίσουμε να σπάσουμε τον κύκλο και να κάνουμε την ανατροπή. Μαζί. Όλοι μαζί.
Γιατί όπως λένε και στην παράσταση "όπου παρέα, εκεί καλύτερα".

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ

Σκηνοθεσία: Σωτήρης Χατζάκης
Μουσική: Σταύρος Ξαρχάκος
Σκηνικά-κοστούμια: Έρση Δρίνη
Χορογραφία: Δημήτρης Σωτηρίου
Φωτισμοί: Αντώνης Παναγιωτόπουλος
Βοηθός σκηνοθέτη: Μαρίνα Χατζηιωάννου
Βοηθοί σκηνογράφου-ενδυματολόγου: Αναστασία Χαρμούση, Εβελίνα Κοτρίδου
Οργάνωση παραγωγής (ΚΘΒΕ): Ροδή Στεφανίδου
Οργάνωση παραγωγής (ΘEATΡΟ ΑΚΡΟΠΟΛ): Τόνια Αρβανίτη
Τραγουδιστής: Ζαχαρίας Καρούνης
Διανομή (με σειρά εμφάνισης): Μαρίνα Ασλάνογλου (Ρωμιάκι, Πυθία), Τάσος Νούσιας (Ρωμιός, Καπετάνιος, Κλέφτης), Κική Μπάκα (Πιερότος, Κολλητήρι), Δημήτρης Μορφακίδης (Α΄ Μακεδόνας, Γραμματέας, Νεόκλητος, Τρελός, Βοηθός πωλητή), Γιάννης Καραμφίλης (Β΄ Μακεδόνας, Όθωνας, Καπετάνιος, Αριστοκράτης, Χωρικός, Σταύρακας), Αλέξανδρος Τσακίρης (Ιερέας, Άγγλος Πρέσβης, Αυλικός, Χωρικός, Χατζηαβάτης, Ζωγράφος), Χρήστος Νίνης (Αρχιερέας, Ρώσος Πρέσβης, Καπετάνιος, Χωρικός, Βεληγκέκας), Γιώργος Αρμένης (Ζητιάνος, Κολοκοτρώνης, Καραγκιόζης, Βενιζέλος), Μιχάλης Γούναρης (Μοναχός, Α΄ Καπετάνιος, Χωρικός, Μπαρμπα-Γιώργος, Πλανόδιος Πωλητής), Νίκος Καπέλιος (Μοναχός, Γάλλος Πρέσβης, Αυλικός, Ανδρίκος, Απεσταλμένος, Ράφτης), Γιάννης Χαρίσης (Μοναχός, Αυστριακός Πρέσβης, Αυλικός, Λέων, Απεσταλμένος), Νίκος Μαγδαληνός (Μοναχός, Βαυαρός, Πρόεδρος, Ασημάκης), Marlene Kaminsky (Ιέρεια, Αριστοκράτισσα, Ερατώ, Χωρική), Χρύσα Ζαφειριάδου (Ιέρεια, Αριστοκράτισσα, Αριάδνη, Χωρική, Μοδίστρα, Γυναίκα Ερυθρού Σταυρού), Ευανθία Σωφρονίδου (Αριστοκράτισσα, Χωρική, Παιδί, Νιόνιος), Αμαλία-Ελευθερία Ταταρέα (Αριστοκράτισσα, Χωρική, Μορφονιός), Λίλιαν Παλάντζα (Χωρική, Αριστοκράτισσα, Αγλαΐα, Γυναίκα Ερυθρού Σταυρού), Πολυξένη Σπυροπούλου (Μοναχός, Χωρική, Αριστοκράτισσα, Φρόσω), Στέλλα Ράπτη (Μοναχός, Χωρική, Αριστοκράτισσα, Καπελού, Γυναίκα Ερυθρού Σταυρού).
Λαός: ο θίασος

Χορευτές: Παναγιώτα Αλεξίου, Αφροδίτη Γεωργιάδου, Κώστας Καφαντάρης, Αλέξης Τσιάμογλου
Στην ορχήστρα, την οποία διευθύνει επί σκηνής ο Σταύρος Ξαρχάκος, συμμετέχουν οι μουσικοί:
Νεοκλής Νεοφυτίδης (πιάνο), Νίνο Κιτάνι (φλάουτο, κλαρίνο, φλογέρα), Βασίλης Δρογκάρης (ακορντεόν), Σωτήρης Μαργώνης (βιολί), Ηρακλής Ζάκκας (μπουζούκι, μαντολίνο, λαούτο), Διαμαντής Σιδερίδης (τζουράς, μπουζούκι), Νίκος Σαμπαζιώτης (κιθάρα), Σταύρος Καβαλιεράτος (κοντραμπάσο), Γιάννης Χατζής (κρουστά).

Θέατρο Ακροπόλ, Κεντρική σκηνή Ιπποκράτους 9 – 11
Πέμπτη έως και Σάββατο στις 21.00 & Κυριακή στις 19.00, λαϊκές, απογευματινές κάθε Τετάρτη & Σάββατο στις 18.00.
Πληροφορίες: 210- 36 43 700
Τιμές εισιτηρίων: 25, 20, 15, 10 – φοιτητικό 15