Ξαφνικά ο κόσμος γυρίζει πιο γρήγορα, αλλά και πιο αργά απ' όσο θα θέλαμε σε ορισμένες περιπτώσεις. Κι εμείς στεκόμαστε ζαλισμένοι περιμένοντας να δούμε τί θα συμβεί ή να πάρουμε μια ανάσα και να αποφασίσουμε προς τα πού να στραφούμε.
Πριν δύο χρόνια η Χρυσή(faux) (κρ)Αυγή ήταν στο περιθώριο και οι δράσεις της ήταν κατάπτυστες από την πλειοψηφία, αλλά οι περισσότεροι δεν γνώριζαν ούτε την ύπαρξή τους. Σήμερα είναι στη Βουλή, έχουν κάνει φαντασμαγορικά σόου σε τηλεοπτικά παράθυρα που θα ζήλευαν κι οι χολιγουντιανοί παραγωγοί στις ταινίες του Ρόκι(διαλέξτε αριθμό, όλοι ευπρόσδεκτοι), πηγαίνουν με τσαμπουκά και θρασύτητα σε λαϊκές αγορές, παζάρια και πανηγύρια(αυτό το τελευταίο τους ταιριάζει γάντι εδώ που τα λέμε) να ελέγξουν τα χαρτιά των αλλοδαπών μικροπωλητών για το κατά πόσον είναι νόμιμη. Με την ανοχή της ελληνικής αστυνομίας βεβαίως. Κι εδώ έρχομαι να απορήσω.
Την περασμένη εβδομάδα οι ένστολοι προέβησαν σε κινητοποιήσεις σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τη μείωση μισθών και συντάξεων, οι οποίες κατέληξαν στην πλατεία Συντάγματος και σε ένα θεατρικό δρώμενο, θα το χαρακτήριζα. Είχαν στήσει κρεμάλες και έβαζαν τα κεφάλια τους στις θηλιές. Οι εκπρόσωποι των κομμάτων είχαν στείλει υποστηρικτικές επιστολές και οι ένστολοι διαμαρτυρόμενοι αντέδρασαν με φοβερό ενθουσιασμό και θέρμη σ' αυτή της Χρυσής Αυγής. Έπεται αυτή των Ανεξάρτητων Ελλήνων, ενώ για τα υπόλοιπα κόμματα δεν υπήρξε καμία αντίδραση.
Δεν αντιλέγω ότι οι μισθοί τους είναι αστείοι, ότι διακινδυνεύουν καθημερινά τη σωματική τους ακεραιότητα, ωστόσο δεν μπορώ να δικαιολογήσω την υποστήριξη και ανοχή του συγκεκριμένου κόμματος.
Δεν παραβαίνουν τα καθήκοντα και τους κανονισμούς επιτρέποντας σε κάποιον βουλευτή ή μέλος κόμματος, εν ολίγοις απλό πολίτη, να κάνει έλεγχο στα επίσημα έγγραφα ενός άλλου πολίτη; Αντιποίηση αρχής θαρρώ λέγεται αυτό που έγινε σε Ραφήνα και Μεσολόγγι. Παρουσία αστυνομικού, ο οποίος μετά από εισαγγελική παρέμβαση και έλεγχο που διενεργήθηκε, τέθηκε σε διαθεσιμότητα.
Και δεν έφτανε μόνο αυτό, αλλά έσπασαν και τους πάγκους των μικροπωλητών καταστρέφοντας τα εμπορεύματά τους. Αυτό δεν θεωρείται ούτε βανδαλισμός ούτε βία;
Μήπως θα έπρεπε να σκεφτούμε ψύχραιμα και λογικά, γιατί εδώ και καιρό αρχίζουμε να θυμίζουμε ζούγκλα. Μόνο που εκεί είναι λίγο πιο ήρεμα τα πράγματα...
Στον τομέα της Υγείας τα πράγματα είναι θλιβερά, απογοητευτικά, αλλά κι εξοργιστικά. ΕΟΠΥΥ, φαρμακοποιοί και κυβέρνηση, ένας συνδυασμός που οδηγεί στην οικονομική αφαίμαξη και την οργή μια ολόκληρη χώρα.
Όσο για την Παιδεία και τον Πολιτισμό τί να πει κανείς; Συζητήσεις επί συζητήσεων για το θέμα των φωνηέντων, για τις αλλαγές που πρέπει να γίνουν στα ελληνικά Πανεπιστήμια και πολλά ακόμη που συζητιούνται εδώ και χρόνια. Από την άλλη, το Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου ζει τις δικές του μέρες της κρίσης. Ο Γιώργος Λούκος που έκανε το Φεστιβάλ αυτό που είναι σήμερα, ώστε να το γνωρίζουμε, να έχει αξιόλογες παραστάσεις και αξιοσημείωτη προσέλευση κοινού, αλλά και διεθνή αναγνώριση, βρίσκεται εν αναμονή των αποφάσεων της κυβέρνησης για το αν θα ανανεωθεί η θητεία του ή θα τεθεί άλλος στη θέση του προέδρου. Καλλιτέχνες και θεατές ξεκίνησαν τη συγκέντρωση υπογραφών για τη συνέχιση της θητείας του Γ. Λούκου. Ελπίζω αυτή τη φορά να νικήσει το ταλέντο, το έργο και η αξιοκρατία σε μια χώρα που τα απαιτεί, αλλά δεν τα εκτιμά και δεν τα επιβραβεύει.
Και κάπου μέσα σ' όλα αυτά πρέπει να βρεις το σημαντικό, το ουσιώδες και το δικό σου κομμάτι. Δύσκολο που μοιάζει ώρες-ώρες να ζεις σ' αυτόν το κόσμο και να πρέπει να τον κατανοήσεις.
