Πρόσφατα διάβασα ένα βιβλίο του Παύλου Μάτεσι και μετάνιωσα που δεν είχα διαβάσει κάτι δικό του νωρίτερα. Το βιβλίο τιτλοφορείται Graffito, εκδόθηκε το 2009(Καστανιώτης) και αναφέρεται στην εποχή που η κρίση μπήκε για τα καλά στη ζωή μας, θυμίζοντας όλα τα στραβά κι ανάποδα τα οποία μας οδήγησαν σ' αυτή.
![]()
Δεν θα έλεγα πως είναι χιουμοριστικό, αλλά είναι μια φανταστική και υπερβολική έως σαρκαστική άποψη του σήμερα και του τί μέλλει γενέσθαι. Άλλωστε πρόκειται για ένα βιβλίο που ανάγει την πραγματικότητα σε ένα σουρεαλιστικό(;) επίπεδο.
Όλα ξεκινούν όταν μια μέρα στη Βουλή αρχίζουν να πεθαίνουν βουλευτές και εν συνεχεία, εργαζόμενοι. Λοιμός που σιγά-σιγά αρχίζει να εξοντώνει τους "ενοίκους" του Κοινοβουλίου και να εξαπλώνεται σε όλη τη χώρα. Τί συμβαίνει λοιπόν, στην Ελλάδα της γραφειοκρατίας όταν όλα καταρρέουν; Όταν το lifestyle μένει αμετανόητο κι απλώς αρχίζει να καίγεται; Όταν Χερουβείμ πέφτουν από τον ουρανό και αντιμετωπίζονται σαν μετανάστες, αναγκασμένοι να πουλούν τα φτερά τους σε παζάρια; Όταν αναρωτιούνται ποια η διαφορά ανδρών και γυναικών;
Όταν οι κότες μετακομίζουν στον έβδομο ουρανό; Όταν γιγαντιαία καβούρια λυμαίνονται το Χριστουγεννιάτικο δέντρο στο Σύνταγμα και ως σαρκοβόρα πια επιτίθενται στους ανθρώπους;
Όταν ξαφνικά τα αγάλματα ζωντανεύουν και επισκέπτονται σπίτια ζητώντας νερό; Όταν μία μοναχή αποφασίζει να γίνει οσία πεθαίνοντας, αφού προσπαθήσει να βρει κάποιον να της μεταδώσει τον ιό; Και μάλιστα κάνοντας σεξ, το οποίο καθόλου δεν θα απολαμβάνει, καθώς μόνη της σκέψη θα είναι πως θα επιτευχθεί ο...άγιος σκοπός της;
Όταν ο Άγνωστος Στρατιώτης σηκωθεί κι αρχίσει να τριγυρίζει τσίτσιδος μπροστά στην τρύπα που έχει αφήσει η Βουλή -την οποία κατάπιε η γη;
Όταν μια ομάδα μεσήλικων κυριών αρχίζει να πυρπολεί επαύλεις και να πλιατσικολογεί στα άδεια και ρημαγμένα σούπερ μάρκετ; Όταν το Νησί Μέδουσα-ζωντανό και μάλιστα, η αδερφή του Μεγαλέξανδρου incognito- βουλιάξει έχοντας πάνω όσους εκπροσώπους της υψηλής κοινωνίας και του lifestyle απέμειναν;
Τί θα συμβεί τελικά αν επικρατήσει η αναρχία; Ποια θα είναι η κατάληξη, ευτυχής ή χαώδης;
Ένα απολαυστικό βιβλίο που έχει πάρει την πραγματικότητα που ξέρουμε και την έχει ντύσει με φαντασία και υπερβολή(;) που σ' αυτές τις 151 σελίδες χαμογελάς αβίαστα και συνωμοτικά.
Ό,τι πρέπει για το καλοκαίρι, κυλάει σαν νεράκι και δεν σε βυθίζει στη μιζέρια-που θα μπορούσε λόγω επικαιρότητας του θέματος- αντιθέτως, σε χαλαρώνει, σε διασκεδάζει και σε κάνει να αναστενάζεις από ανακούφιση. Σαν να παίρνει ένα βάρος. Διότι, καταληκτικά, σε κάνει να πιστεύεις πως υπάρχει ελπίδα(έστω και στα πλαίσια του σουρεαλισμού).
Όσο για τη μαεστρία του Παύλου Μάτεσι και την εξαίρετη χρήση των ελληνικών του, τον τρόπο που παρουσιάζει την ιστορία, τους εκπληκτικούς διαλόγους, δεν υπάρχει λόγος να μιλήσω εγώ.
Ο κ. Μάτεσις βρίσκεται στα Ελληνικά Γράμματα από το 1967. Έχει βραβευθεί και διακριθεί διεθνώς για το συγγραφικό του έργο και στη λογοτεχνία και στο θέατρο κι έχει κάνει τις περισσότερες ίσως μεταφράσεις στα έργα του Αριστοφάνη. Καθόλου τυχαίο κατά την ταπεινή μου γνώμη.
Το μυθιστόρημά του "Η μητέρα του σκύλου" έχει βραβευθεί και πέρυσι, μάλιστα, ανέβηκε στο θεατρικό σανίδι λαμβάνοντας πολύ καλές κριτικές και έχοντας ιδιαιτέρως μεγάλη προσέλευση κοινού.
![]()
Θα σας πρότεινα και το "Ο αφανισμός του Νίκου" του Αύγουστου Κορτώ το οποίο αγάπησα σφόδρα, απλώς επειδή είναι καλοκαίρι και το βιβλίο αναφέρεται σε έναν νοσούντα του HIV, με περιγραφές του τί ακριβώς του συμβαίνει, δεν θέλω να σας βαρύνω. Η ιστορία, βέβαια, ξεπερνά αυτό το κομμάτι και πάει πιο μακριά, στις ανθρώπινες σχέσεις, στις επιλογές μας, στην επικοινωνία μας με τους ανθρώπους που αγαπάμε, στην μετάθεση των ευθυνών για τα δεινά μας στους άλλους, στον πανικό που θολώνει την κρίση και κάνει την αγάπη να μοιάζει με μίσος. Στο τέλος όμως, μπορεί να συμβιβαστείς με το θάνατο εξαφανίζοντας το μίσος σε μια σπουδαία, αισιόδοξη και τρυφερή στιγμή διαύγειας.
Αν το βρίσκετε στενόχωρο για καλοκαίρι, έχετέ το υπόψιν από Σεπτέμβρη, θα το εκτιμήσετε -θα με θυμηθείτε!
Αν αναφερθώ ξανά στο "Ο άνθρωπος που έτρωγε πολλά" θα με πείτε γραφική, ε; Πάντως, είναι ό,τι πρέπει για να χαλαρώσετε, να γελάσετε, να δροσιστείτε πνευματικά μες στη ζέστη του καλοκαιριού και να ακούσετε το γέλιο σας να αντηχεί στη γειτονιά από τα ανοιχτά παράθυρα. Εγγυημένη επιτυχία.
Υπάρχουν τόσο ωραία βιβλία, μην αφήσετε το καλοκαιράκι να περάσει έτσι. Κάντε τις βουτιές σας, κάντε τα ταξίδια και τις εκδρομές σας, πηγαίνετε σε συναυλίες και party, αλλά βρείτε χρόνο για ένα καλό βιβλίο. Ξεκουράζει πνεύμα και ψυχή.
Όλα ξεκινούν όταν μια μέρα στη Βουλή αρχίζουν να πεθαίνουν βουλευτές και εν συνεχεία, εργαζόμενοι. Λοιμός που σιγά-σιγά αρχίζει να εξοντώνει τους "ενοίκους" του Κοινοβουλίου και να εξαπλώνεται σε όλη τη χώρα. Τί συμβαίνει λοιπόν, στην Ελλάδα της γραφειοκρατίας όταν όλα καταρρέουν; Όταν το lifestyle μένει αμετανόητο κι απλώς αρχίζει να καίγεται; Όταν Χερουβείμ πέφτουν από τον ουρανό και αντιμετωπίζονται σαν μετανάστες, αναγκασμένοι να πουλούν τα φτερά τους σε παζάρια; Όταν αναρωτιούνται ποια η διαφορά ανδρών και γυναικών;
Όταν οι κότες μετακομίζουν στον έβδομο ουρανό; Όταν γιγαντιαία καβούρια λυμαίνονται το Χριστουγεννιάτικο δέντρο στο Σύνταγμα και ως σαρκοβόρα πια επιτίθενται στους ανθρώπους;
Όταν ξαφνικά τα αγάλματα ζωντανεύουν και επισκέπτονται σπίτια ζητώντας νερό; Όταν μία μοναχή αποφασίζει να γίνει οσία πεθαίνοντας, αφού προσπαθήσει να βρει κάποιον να της μεταδώσει τον ιό; Και μάλιστα κάνοντας σεξ, το οποίο καθόλου δεν θα απολαμβάνει, καθώς μόνη της σκέψη θα είναι πως θα επιτευχθεί ο...άγιος σκοπός της;
Όταν ο Άγνωστος Στρατιώτης σηκωθεί κι αρχίσει να τριγυρίζει τσίτσιδος μπροστά στην τρύπα που έχει αφήσει η Βουλή -την οποία κατάπιε η γη;
Όταν μια ομάδα μεσήλικων κυριών αρχίζει να πυρπολεί επαύλεις και να πλιατσικολογεί στα άδεια και ρημαγμένα σούπερ μάρκετ; Όταν το Νησί Μέδουσα-ζωντανό και μάλιστα, η αδερφή του Μεγαλέξανδρου incognito- βουλιάξει έχοντας πάνω όσους εκπροσώπους της υψηλής κοινωνίας και του lifestyle απέμειναν;
Τί θα συμβεί τελικά αν επικρατήσει η αναρχία; Ποια θα είναι η κατάληξη, ευτυχής ή χαώδης;
Ένα απολαυστικό βιβλίο που έχει πάρει την πραγματικότητα που ξέρουμε και την έχει ντύσει με φαντασία και υπερβολή(;) που σ' αυτές τις 151 σελίδες χαμογελάς αβίαστα και συνωμοτικά.
Ό,τι πρέπει για το καλοκαίρι, κυλάει σαν νεράκι και δεν σε βυθίζει στη μιζέρια-που θα μπορούσε λόγω επικαιρότητας του θέματος- αντιθέτως, σε χαλαρώνει, σε διασκεδάζει και σε κάνει να αναστενάζεις από ανακούφιση. Σαν να παίρνει ένα βάρος. Διότι, καταληκτικά, σε κάνει να πιστεύεις πως υπάρχει ελπίδα(έστω και στα πλαίσια του σουρεαλισμού).
Όσο για τη μαεστρία του Παύλου Μάτεσι και την εξαίρετη χρήση των ελληνικών του, τον τρόπο που παρουσιάζει την ιστορία, τους εκπληκτικούς διαλόγους, δεν υπάρχει λόγος να μιλήσω εγώ.
Ο κ. Μάτεσις βρίσκεται στα Ελληνικά Γράμματα από το 1967. Έχει βραβευθεί και διακριθεί διεθνώς για το συγγραφικό του έργο και στη λογοτεχνία και στο θέατρο κι έχει κάνει τις περισσότερες ίσως μεταφράσεις στα έργα του Αριστοφάνη. Καθόλου τυχαίο κατά την ταπεινή μου γνώμη.
Το μυθιστόρημά του "Η μητέρα του σκύλου" έχει βραβευθεί και πέρυσι, μάλιστα, ανέβηκε στο θεατρικό σανίδι λαμβάνοντας πολύ καλές κριτικές και έχοντας ιδιαιτέρως μεγάλη προσέλευση κοινού.
Αν το βρίσκετε στενόχωρο για καλοκαίρι, έχετέ το υπόψιν από Σεπτέμβρη, θα το εκτιμήσετε -θα με θυμηθείτε!
Αν αναφερθώ ξανά στο "Ο άνθρωπος που έτρωγε πολλά" θα με πείτε γραφική, ε; Πάντως, είναι ό,τι πρέπει για να χαλαρώσετε, να γελάσετε, να δροσιστείτε πνευματικά μες στη ζέστη του καλοκαιριού και να ακούσετε το γέλιο σας να αντηχεί στη γειτονιά από τα ανοιχτά παράθυρα. Εγγυημένη επιτυχία.
Υπάρχουν τόσο ωραία βιβλία, μην αφήσετε το καλοκαιράκι να περάσει έτσι. Κάντε τις βουτιές σας, κάντε τα ταξίδια και τις εκδρομές σας, πηγαίνετε σε συναυλίες και party, αλλά βρείτε χρόνο για ένα καλό βιβλίο. Ξεκουράζει πνεύμα και ψυχή.
