Τρίτη 24 Απριλίου 2012

Οι ωραίοι άνθρωποι κάνουν την αγάπη μαγική!

Μ' έχει σκλαβώσει, μ' έχει ενθουσιάσει, τον έχω λατρέψει σφόδρα και κάθε φορά καταφέρνει να το πολλαπλασιάζει επί 100... Κι αυτό με κάνει ακόμη πιο χαρούμενη, γιατί το αξίζει. Κι όπως είπε και το αγαπημένο -Κ-, αυτό την αγάπη την απογειώνει.
Όχι, δεν μιλάω για το αντικείμενο του πόθου μου. Αναφέρομαι στον Αύγουστο Κορτώ, τον έναν, τον μοναδικό, τον υπέροχο και δεν θέλω δυσανασχέτηση ότι σας έχω πρήξει. Δηλαδή, ελάτε τώρα! Πείτε μου πόσο συχνά συναντάς έναν άνθρωπο που ήξερες μέσα από τη δουλειά του μόνο και μόλις τον γνωρίσεις από κοντά, όχι μόνο διατηρεί αυτή την εικόνα, αλλά την δεκαπλασιάζει και σε κάνει να τον αγαπήσεις ασυζητητί; Πόσο; Ειλικρινά, όχι λόγια του αέρα.
'Ετσι πρέπει να είναι οι άνθρωποι, γλυκείς, τρυφεροί, ταλαντούχοι, ευφυείς, σεμνοί, με χιούμορ, χαρισματικοί, τρυφεροί, χωρίς έπαρση και ύφος, συγκινητικά ευγενικοί, με μια αύρα τόσο θετική και γλυκιά, με βάθος και ποιότητα, με καρδιά ανοιχτή και ειλικρινές χαμόγελο, χωρίς ίχνος κακίας ή επικριτικότητας. Έγινε το γούρι μου.
Έχω γενικά την άποψη ότι οι θετικοί άνθρωποι που αγαπάμε είναι γουρλήδες, όπως ακριβώς κι εμείς για εκείνους που μας αγαπούν κι αγαπάμε. Ε, αν τώρα έχεις και τα κατάλληλα δείγματα για να το επιβεβαιώσεις, τελείωσε. Εγώ έχω, όπως αντιλαμβάνεστε.
Όταν αγαπώ -οι αγαπημένοι μου το ξέρουν αυτό- νοιάζομαι(πολύ), δείχνω την αγάπη μου και μ' αρέσει να τους φροντίζω, να φτιάχνω διάφορα πράγματα γι' αυτούς, γιατί βάζεις μέσα όλη σου την αγάπη, κάνεις κάτι γιατί θέλεις να τους το προσφέρεις, σαν να παίρνουν χειροπιαστά την αγάπη σου. Κατάλοιπο των λατρεμένων γιαγιάδων μου μάλλον... Τί να κάνω κι εγώ, μεγάλωσα με δύο υπέροχα πλάσματα που η αγάπη τους ήταν μια ατέλειωτη προσφορά συναισθημάτων, χαδιών, αγκαλιών, ενδιαφέροντος, τρυφερότητας, φαγητών, γλυκών, αντικειμένων. Τα ωραιότερα χρόνια, οι ωραιότεροι άνθρωποι που θα μπορούσα να ζητήσω στην αρχή της ζωής μου. Κι ας έφυγαν νωρίς.
Ε, δεν θέλει πολύ ο άνθρωπος, λίγο να έχει από μόνος του την προδιάθεση, λίγο να βρεθεί υπό τις κατάλληλες συνθήκες, λίγο να έχει τους σωστούς ανθρώπους και νά 'τα!
Πού είχα μείνει, όμως, γιατί με τη νοσταλγία παραστράτισα...
Ναι! Μου αρέσει να κάνω κάτι για όσους αγαπώ, το χαίρομαι, το απολαμβάνω κι αν το αξίζουν(που στο παρελθόν ως επί το πλείστον, το άξιζαν, ε, όσο για τώρα, νομίζω όσοι το έχουν δεχτεί το αξίζουν όλοι) εκεί περπατώ λες και πατώ σε σύννεφα, έχω ένα χαμόγελο τατουάζ, και είναι σχεδόν εμφανείς οι πεταλούδες, οι καρδούλες και τα λουλουδάκια που πετούν απ' το κεφάλι μου.
Απόψε πέρασα πολύ όμορφα, με πολυαγαπημένη φίλη (δεν θα μιλήσω για τη λατρεία που ξέχασε να μου στείλει αυτά που ήθελε να της πάρω, ξέρω, ένα μυαλό τί να πρωτοσκεφτεί!), μιλήσαμε για πολλά και διάφορα, για σκέψεις, ανησυχίες, αισθήματα, ανθρώπινες σχέσεις, αγάπη, τη δική μας. Θεωρητικά θα ήταν η πρώτη μέρα κυκλοφορίας του "Ο άνθρωπος που έτρωγε πολλά" του Αύγουστου Κορτώ, αλλά δεν ήταν, θα κυκλοφορήσει αύριο -σήμερα δηλαδή, 24 Απριλίου.
Ο αγαπημένος είχε, όμως, μαζί του την πρώιμη μορφή του βιβλίου βιβλιοδετημένο με σπιράλ, χωρίς τον πρόλογο του Κωνσταντίνου Τζούμα, αλλά ήταν το ΠΡΩΤΟ! Και είπε πως θα το έδινε σε όποιον πήγαινε και του έλεγε ψιθυριστά πόσο ζυγίζει με τον απαιτούμενο δεκαδικό. Εμείς δεν μπήκαμε καν στον κόπο, μου είχε υπογράψει στο βιβλίο που του πήγα κι είχα λιώσει, είχε δοκιμάσει αυτά που του πήγα και του άρεσαν, ήταν τόσο γλυκός που ήθελε να μου στείλει ως ευχαριστώ τα ανέκδοτα βιβλία του. Μην κάνετε, βρε, όρεξη! Για μια κίνηση αγάπης, τα βιβλία του; Ε, όχι, μου αρκεί η αγάπη του.
Ήρθε όμως η πικρή ώρα του αποχαιρετισμού και πήγαμε να τον γλυκοφιλήσουμε, να του ευχηθούμε καλή επιτυχία και να τον καληνυχτίσουμε. Λέει στο -Κ- να του πει πόσο ζυγίζει, ο φίλος απέναντι βοηθά πολύ, αλλά στο δεκαδικό αποτύχαμε κι έρχεται η σειρά μου και λέω στην τύχη έναν αριθμό. Κι είναι αυτός...ή έτσι είπε για να μου το δώσει. Σημασία έχει ότι εγώ δεν το πίστευα κι όμως, μου το έδωσε κι εγώ ένα με το πάτωμα. Σιρόπι, όχι αστεία.
Είμαι αγκαλιά με τα βιβλία και τις αφιερώσεις κι είμαι πολύ χαρούμενη. Για τους ανθρώπους, βρε παιδιά. Γι' αυτούς. Πολύ.
Κι όσοι αγαπώ και μ' αγαπούν, το ξέρουν σίγουρα και δεν θα κοντοσταθούν ή θα το πολυσκεφτούν αν αναφέρομαι σ' αυτούς. Επομένως σ' εσάς, τους λίγους, αλλά για μένα πολλούς και σημαντικούς: σας αγαπώ και σας ευχαριστώ που είστε εσείς και μπορώ να 'μαι εγώ.
Όσοι το σκέφτεστε, μάλλον δεν ανήκετε στους ανωτέρω, δεν πειράζει :-)

Υ.Γ. Πέτρο γλυκέ μου, είσαι υπέροχος -και πολύ γουρλής!