Τρίτη 20 Μαρτίου 2012

Ακούγοντας για το φαινόμενο facebook...

Απόψε στο Gagarin 205 ήταν μια ξεχωριστή βραδιά. Τις Δευτέρες ο συγγραφέας Πέτρος Τατσόπουλος υποδέχεται διάφορους ανθρώπους και μιλούν με βάση μια θεματική στην ενότητα "Πάντα τη Δευτέρα". Η σημερινή ήταν "Ο συγγραφέας και το facebook, μια καλή, κακή, ψυχρή κι ανάποδη σχέση".
Η ώρα είναι 8, αλλά ο Πέτρος Τατσόπουλος δεν έχει εμφανιστεί. Στο χώρο βρίσκεται ήδη η ακαδημαϊκός και συγγραφέας Λένα Διβάνη και ο Βαγγέλης Ραπτόπουλος, αργότερα εμφανίζονται ο Αύγουστος Κορτώ, ο Θανάσης Χειμωνάς κι ο Δημήτρης Σωτάκης. Ο Πέτρος Τατσόπουλος ήρθε λίγη ώρα αργότερα με αποτέλεσμα η συζήτηση να ξεκινήσει 9 παρά, κάτι που δυστυχώς δεν είναι πρωτοφανές για τα ελληνικά δεδομένα, αλλά είναι πολύ-πολύ άσχημο. Ειδικά, Δευτέρα βράδυ αυτή η μισή ώρα είναι πολύ σημαντική όταν μετακινείσαι με τα μέσα μαζικής μεταφοράς και προσπαθείς να τα προλάβεις έχοντας παρακολουθήσει με χαρά μια ενδιαφέρουσα συζήτηση. Εμείς ακριβώς λόγω αυτού του προβλήματος φύγαμε πριν το τέλος της συζήτησης.
Αλλά ας αφήσουμε το εκνευριστικό μέρος και πάμε στην ουσία...
Η συζήτηση ξεκινά, ο οικοδεσπότης μας συστήνει έναν-έναν τους καλεσμένους-συνομιλητές ξεκινώντας από τον -αγαπημένο, ε, ναι τί να κάνω!- Αύγουστο Κορτώ, συνεχίζοντας με τον Θ. Χειμώνα, Δ. Σωτάκη, Λ. Διβάνη και καταλήγοντας στον Β. Ραπτόπουλο. Τον τελευταίο τον είχα δει πριν 3 χρόνια στο εργαστήριο έντυπης δημοσιογραφίας ως προσκεκλημένο του Φ. Γεωργελέ, τότε καθηγητή και εξωτερικού συνεργάτη του τμήματος.
Ανέφεραν ένας-ένας πότε και πώς ξεκίνησε η σχέση τους με το εν λόγω μέσο κοινωνικής δικτύωσης, ο πιο "νέος" στην διαδικτυακή παρέα είναι ο Β. Ραπτόπουλος που έκανε το προφίλ τους μόλις πριν 10 μέρες. Ο Α. Κορτώ μετά από δυσπιστία για το νέο μέσο, που κατά πάσα πιθανότητα είναι... ένας ακόμη τρόπος να σου τρώει λεφτά, ή απευθύνεται μόνο σε όσους ψάχνουν ερωτικό -ή απλώς σεξουαλικό- σύντροφο -άρα γιατί να το κάνει εφόσον έχει σχέση;- αποφάσισε το 2009 να μπει στην μεγάλη και διαρκώς αναπτυσσόμενη οικογένεια του facebook. Οι υπόλοιποι μεταξύ 2005 και 2007.
Η Λένα Διβάνη με αφορμή το θέμα του cyber bulling, του διαδικτυακού εκφοβισμού δηλαδή, που ανέφερε ο Π. Τατσόπουλος πως είχε δεχτεί όταν παρουσίαζε την εκπομπή 1821 στον ΣΚΑΪ, τόνισε πως πάντα υπάρχουν άνθρωποι που αντιδρούν κατ' αυτόν τον τρόπο. Ωστόσο, αυτό που προφανώς ξέχασε ο κ. Τατσόπουλος κι οι άλλοι που δέχτηκαν απειλές και ύβρεις, είναι πως οι ίδιοι πυροδότησαν την κατάσταση μόλις ξέχασαν ότι δεν μιλούν στην παρέα τους, αλλά δημόσια. Η κα Διβάνη ανέφερε χαρακτηριστικά πως "για να μπει κάποιος πρέπει να του έχουμε ανοίξει την πόρτα", αυτό γίνεται όταν χάνουμε τον έλεγχο και τη συναίσθηση λόγου και κοινού το οποίο βλέπει όσα λέμε.
Όλοι μίλησαν για τη σχέση τους με το μέσο αυτό, πως πολλές φορές έχουν "φίλους" που ούτε καν γνωρίζουν την ιδιότητά τους ως συγγραφείς, ότι πολλές φορές μπορεί κάποιος να παρεξηγηθεί για κάτι που στην καθημερινότητα δεν θα συνέβαινε ποτέ και ζητά εξηγήσεις, ότι στο facebook δεν υπάρχει πλάκα, δεν μπορείς να αστειεύεσαι όταν δεν έχεις σιγουρευτεί ότι αυτό δεν μπορεί να παρερμηνευτεί και να προσβάλλει.
Υπήρξε διαφωνία στο κατά πόσον πρέπει να λογοκρίνεται κάποιος όταν γράφει κάτι στο προφίλ του. Ο Β. Ραπτόπουλος υποστήριξε πως δεν θα μπει στη διαδικασία να αυτολογοκρίνεται στο facebook όπως δεν το έχει κάνει και στα βιβλία του, για να εγείρει αντιδράσεις από την κυρία της ομήγυρης και τον Α. Κορτώ. Συγκεκριμένα, η κα Διβάνη ξεκαθάρισε πως το θέμα δεν είναι τα βιβλία, αλλά το διαδικτυακό αυτό μέσο και ο τρόπος που εκφραζόμαστε σ' αυτό. Εν συνεχεία, ο κ. Κορτώ σημείωσε πως αν δεν ενδιαφέρονταν όλοι οι συγγραφείς για την αποδοχή του έργου τους από το κοινό, τότε δεν θα έγραφαν βιβλία, θα τα άφηναν στο μυαλό τους. Επομένως, σαφέστατα τους νοιάζει να έχουν το κοινό μαζί τους κι επομένως πρέπει όσο μπορείς να συγκρατείς τον εαυτό σου και τα λεγόμενά σου. Άλλωστε, όλοι έχουμε μια φωνή που πρώτα λέει γύφτος, μετά λογοκρίνεται και τελικά λέμε ρομά. Αυτό πρέπει να συμβαίνει και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Όπως είπε μάλιστα, ο ίδιος δεν μπαίνει στο facebook για να στεναχωρηθεί, επομένως και να στενοχωρήσει κανέναν άλλο.
Μπορεί σε κάποια σχόλια η πρώτη του αντίδραση να είναι εκνευρισμός, αλλά μετά το σκέφτεται και απαντά ήρεμα, χιουμοριστικά και χωρίς εμπάθεια ή όταν είναι πολύ προσβλητικά και επιθετικά άνευ λόγου, δεν ασχολείται.
Οι απόψεις διίσταντο, οι ερωτήσεις του κοινού μετακίνησαν τη συζήτηση, αλλά και την πήγαν παρακάτω και λίγο πριν αποχωρήσουμε -πριν το τέλος(ανάθεμα τα μέσα μαζικής μεταφοράς που δεν μπορείς να βγεις σαν άνθρωπος!)- διατυπώθηκε η άποψη πως διευκολύνθηκε σε πολλά η ζωή μας και η σχέση μας με την πληροφορία και την τέχνη λόγω της τεχνολογίας, αλλά και η επικοινωνία, ιδιαιτέρως για ανθρώπους που δεν είναι τόσο κοινωνικοί...με όλα τα άσχημα που μπορεί να έχει φέρει.
Ομολογουμένως μια όμορφη και πολύ ενδιαφέρουσα βραδιά με δύο αρνητικές παρατηρήσεις, όχι επί του κύριου θέματος, αλλά ως προς τις συνθήκες. Πρώτον, ας μάθουμε επιτέλους να αρχίζουμε την ώρα που λέμε και όχι λέμε τότε και όποτε αποφασίσουμε ξεκινάμε. Δεύτερον, πότε θα σταματήσουν οι καπνιστές να καταδυναστεύουν τη ζωή μας;;; Τόσο τσιγάρο και κακό σ' έναν σχετικά μικρό χώρο με επίσης σχετικά λίγο κόσμο, να έχει μια ομίχλη νικοτίνης, αφού νομίζω έχω τσιγαρίλα στο στόμα...τί αηδία!
Ως προς τη συζήτηση αυτή καθαυτή, πολύ ενδιαφέρουσα, εποικοδομητική και ευχάριστη...Ωραίες κινήσεις!

Ένα απόσπασμα από τη συζήτηση: