Παρασκευή 16 Μαρτίου 2012

Πώς είναι να αγαπάς έναν άνθρωπο μέσα σε 2 ώρες...

Γίνεται να αγαπήσεις κάποιον βλέποντάς τον πρώτη φορά μέσα σε δύο ώρες; Κι όμως. Κι όχι μόνο μπορεί να γίνει, αλλά έχει τόση ένταση, αλήθεια κι ενθουσιασμό που σε αφοπλίζει. Όλη η αγωνία, η γλυκιά ανησυχία του χρόνου που προηγείται της συνάντησης και η αρχική αμηχανία σιγά-σιγά δίνει τη θέση της σε ένα πολύ γλυκό συναίσθημα. Ανακαλύπτεις τον άλλο και αποκωδικοποιείς αντιδράσεις, συμπεριφορές, βλέμματα που λίγο πριν μετέφραζες εντελώς διαφορετικά. Ο άλλος άνθρωπος δείχνει μια συστολή, μια ντροπή, αλλά και έκπληξη για την ευγένεια, την τρυφερότητα, την ανοιχτότητα και την αγάπη, ναι-ναι, που προϋπήρχε. Δεν ήταν μια απλή συμπάθεια ποτέ άλλωστε, αγάπη ήταν, αληθινή, ουσιαστική, ανθρώπινη. Δεν χρειάζεται να ξέρεις κάποιον προσωπικά για να τον αγαπάς, το νιώθεις για τον άνθρωπο ως έννοια, δεν είναι ανάγκη να τον νιώθεις ως φίλο ή οικογένεια, γι' αυτό είμαστε φτιαγμένοι. Γεννηθήκαμε ν' αγαπάμε. Ούτε απλή συμπάθεια, ούτε μετριότητες, αλλά καθαρή και ειλικρινής αγάπη.
Κατά τη διάρκεια της δίωρης αυτής συνάντησης βλέπεις έναν άνθρωπο να σου ανοίγει την καρδιά του, να σε βάζει λίγο στις σκέψεις του,στον συναρπαστικό κόσμο του μυαλού του, να σου ξεδιπλώνει τη συστολή και την ανασφάλειά του, τη γοητεία του, να σου δείχνει τον δρόμο από τον οποίο ήρθε και το σημείο στο οποίο βρίσκεται. Κι αυτό, πιστέψτε με, είναι πολύτιμο και ιερό. Το κρατάς σαν δώρο, είσαι ευγνώμων και το σέβεσαι, είναι ένα κομμάτι του άλλου που σου το εμπιστεύθηκε. Τί άλλο θα μπορούσες να κάνεις;!
Και ξαφνικά την ώρα του αποχαιρετισμού που είναι σιωπηλός και ντροπαλός γίνεται αυτό το "τσακ" και χαμογελά γλυκά(πάντα ντροπαλά) και αγκαλιάζει ζεστά, σφιχτά κι εγκάρδια λέγοντας "χάρηκα πολύ που σας γνώρισα, σας ευχαριστώ για αυτή τη συνάντηση και αν σας βγάλει ποτέ ο δρόμος σας προς τα εκεί πάρτε με ένα τηλέφωνο να βρεθούμε..." και νιώθεις πραγματικά να γεμίζει η καρδιά σου ευωδιές ανοιξιάτικων λουλουδιών και από το κεφάλι σου να βγαίνουν και να πετούν μικρές ζουμερές καρδούλες και πεταλουδίτσες και πεταλουδίτσες...πολύχρωμες. Τί ωραίοι άνθρωποι, τί ενδιαφέρουσες προσωπικότητες, τι αξιολάτρευτα πλάσματα, υπέροχα και μοναδικά υπάρχουν εκεί έξω!
Με πάσα ειλικρίνεια λοιπόν, σας το εκμυστηρεύομαι και θέλω να με πιστέψετε: Αν υπάρχει ένας άνθρωπος που αξίζει να αγαπήσετε, να γνωρίσετε, να διαβάσετε τα βιβλία του και να του δώσετε την σημασία και τρυφερότητα που του αξίζει είναι ο Αύγουστος Κορτώ. Εγώ το έκανα, το κέρδισε δικαιωματικά. Και αξίζει να είναι πανευτυχής εφ' όρου ζωής!
Κύριε Κορτώ, δηλώνω τα σέβη μου, την ειλικρινή αγάπη μου και εύχομαι να είστε πάντα υγιής και ευτυχισμένος. Σήμερα πολλαπλασιάσατε επί δέκα τις ήδη καλές εντυπώσεις και την υπάρχουσα αγάπη μου. Γι' αυτή τη δικαίωση σας ευχαριστώ (θα τον βρούμε και τον ενικό κάποτε)!
Και όχι μόνο γι' αυτό, αλλά για πολλά.
Το Spame Πακέτο σήμερα ήταν μαγικό, όπως κι ο Αύγουστος Κορτώ.
Μέσα σε δύο ώρες; Και σε μια στιγμή ακόμη γίνεται, γιατί όπως έχω ξαναπεί, δεν έχει σημασία ο χρόνος, αλλά η ποιότητα, αν αυτός που έχεις απέναντι σε κερδίσει δεν τσιγκουνεύεσαι την αγάπη. Τουλάχιστον εγώ. Αρνούμαι να είμαι φειδωλή σ' αυτό το συναίσθημα, αγαπήστε αγαπητοί μου, αγαπήστε τους γύρω σας, δείτε, ανακαλύψτε, μη φοβηθείτε! Εκεί έξω υπάρχουν ευχάριστες εκπλήξεις που περιμένουν να τις ανακαλύψετε, μέσα στους ανθρώπους. Κάθε ένας και μια διαφορετική. Κάθε στιγμή.
Καλό σαββατοκύριακο!
Αν θέλετε να ακούσετε την εκπομπή, μπορείτε κάνοντας κλικ: εδώ

Υ.Γ.Καλοκαίριασε πράγματι σήμερα, τουλάχιστον από τις 4 μέχρι τις 6...Αύγουστος ο Μάρτης, Αύγουστος!