Τετάρτη 29 Ιουνίου 2011

Oι κηπουροί του σπιτιού μας...


Μια μέρα Ιουνίου σαν αυτή, που μόνο καλοκαίρι δεν θυμίζει, με τη χώρα σε απεργιακό κλοιό, τη Βουλή να αντηχεί "ναι" και "όχι" στην ψήφιση του Μεσοπρόθεσμου Προγράμματος, τους κεντρικούς δρόμους σε εμπόλεμη κατάσταση με δακρυγόνα, πετροπόλεμο και διάφορα επεισόδια μεταξύ των ΜΑΤ, των γνωστών-αγνώστων κουκουλοφόρων και των πολιτών που συγκεντρώθηκαν να διαμαρτυρηθούν, ο ουρανός συννεφιασμένος κι ας μην είναι Κυριακή... Αυτή τη μέρα ξαναβγήκε ο κηπουρός μέσα από τον πατερούλη και τη μητερούλα! Εγώ βλέπω τον κ. Βαϊτση να αποχωρεί από τη Βουλή μόλις ακούστηκε το όνομα του και η ψήφος του κι οι γονείς μου στο μπαλκόνι μεταφυτεύουν σε μεγαλύτερες γλάστρες τα φυτά που τόσο αγαπούν και φυτεύουν τα νέα που πήραν.
Το μπαλκονάκι μας(γιατί μεγάλο δεν το λες ούτε γι' αστείο) κατάντησε παράρτημα φυτώριου, μη σας πω μίνι ανθοκομική έκθεση!
Το Μεσοπρόθεσμο υπερψηφίστηκε και τα φυτά ακόμη ταλαιπωρούνται στα χέρια των κηπουρών που σήμερα ανακάλυψα ότι διαθέτει αυτό το σπίτι... Έχουν στρώσει σελίδες από παλιές εφημερίδες για να μην λερώσουν το μπαλκόνι (ή είμαστε νοικοκύρηδες ή δεν είμαστε!), έχουν σακούλες με το φρέσκο και κατάλληλο χώμα για κάθε λουλούδι και φυτό, έχουν τις καινούργιες γλάστρες χωρισμένες ανά μέγεθος -γιατί καθένα θέλει το σωστό μέγεθος, όχι ό,τι να' ναι- και οι δύο μαζί το παίζουν μικροί ανθοκόμοι(κατά το μικροί εξερευνητές).
Δεν έχω μπαμπά βιομήχανο ή εφοπλιστή και σπίτι με κήπο σε μέγεθος που συναγωνίζεται τον Εθνικό, ώστε απλώς να κάνει το χόμπι του όπως άλλοι έχουν το γκολφ. Όχι, όχι, έχω μπαμπά συνταξιούχο που νοσταλγεί το χωριό του και μέχρι τη στιγμή που θα πάει για ν' αρχίσει να πετσοκόβει τα χορταράκια που θα βρεθούν στο δρόμο του (μα πάνε τα άτιμα και φυτρώνουν και γίνονται θεριά μέσα στο οικόπεδο που περπατάμε και παρκάρει το αυτοκίνητο. Ανάγωγα!) θέλει να φέρει τη φύση στο σπίτι μας.

Απ' την άλλη, η μητέρα χρόνια τώρα μας είχε δείξει το ποιόν της! Ό, τι φυτό υπάρχει και δεν υπάρχει έχει περάσει απ' το σπίτι μας, από μολόχες, βασιλικό, τριανταφυλλιές, δυόσμο, μέντα, κάκτους, αναρριχητικά, καλλωπιστικά εσωτερικού κι εξωτερικού χώρου, γαρδένιες, ντάλιες, ζουμπούλια, βουκαμβίλιες, γιούκα, κατηφές, διωναία και νηπενθές(σαρκοφάγα, αυτά βέβαια είναι οι επιρροές της στον αδελφό μου που το πήγε ένα βήμα πιο πέρα), διάφορα φοινικοειδή και άλλα που απλώς δεν ξέρουμε τα ονόματά τους!
Το τί στεναχώρια έχει πέσει και τι τσακωμοί όταν μαραίνονταν ή δεν ανταποκρίνονταν στην τόση φροντίδα της, δεν περιγράφεται. Αν είκοσι τόσα χρόνια τώρα μετρούσαμε τα λεφτά που έχουμε δώσει οικογενειακώς στην υποστήριξη των ανθοπωλών και ιδιοκτητών φυτωρίων, πιστεύω ένα λογαριασμό(μικρούλη, αλλά και πάλι κάτι θα ήταν) στην Ελβετία τον είχαμε ανοίξει χαλαρά.
Όταν αρχίσουν να δυσφορούν στρέφονται στην κηπουρική και την ανθοκομία, αυτό ξέρουν, αυτό εμπιστεύονται, σε χωριά μεγάλωσαν άλλωστε, η φύση είναι η πρώτη τους ανάμνηση(και ψυχαναλυτικά να το δεις, να 'το!).
Τελικά, στα δύσκολα της ζωής και της ψυχής γυρνάς στην αρχή, σ' αυτά που ξέρεις, που σε ανασυγκροτούν, που είναι μέσα σου καθαρά, αμόλυντα κι απλά. Σ' εκείνα που αφήνουν απ' έξω όλα τα άσχημα και λειτουργούν υποσυνείδητα ως ασπίδα προστασίας.
Αλλά, όλα κι όλα, εκείνοι θα φύγουν διακοπές κι εμένα θα μου μείνουν να ποτίζω 500 γλάστρες! Ε, ας είμαστε και λίγο αλτρουιστές δηλαδή! Άμα δεν το 'λεγα, θα 'σκαγα κι ας χάλασα την ατμόσφαιρα στο τέλος.
Στους κήπους και στα μπαλκόνια, αδελφές μου, εκεί! Στους κήπους και τα μπαλκόνια θα βγει το καλοκαίρι...
Ο κήπος- Χάρις Αλεξίου

Πυξ Λαξ- Ένα γέλιο κρεμασμένο στο μπαλκόνι σου

Κώστας Λειβαδάς- Κάθε μπαλκόνι έχει άλλη θέα