Πέρασαν κι αυτές οι γιορτές...όπως τόσες και τόσες άλλες κι από αύριο επαναφορά στην καθημερινότητα. Για να είμαι ειλικρινής φέτος δεν ένιωσα -εγώ, κι απ' ό,τι μου είπαν και πολλοί άλλοι- το εορταστικό πνεύμα και κλίμα να τους χτυπά την πόρτα και να φιλοξενείται στα σπίτια και τις καρδιές, αλλά μάλλον είναι γενικό φαινόμενο.
Ήρθαν, στάθηκαν για λίγο μόνο και πέρασαν χωρίς να σταθούμε εμείς. Κάποιοι διασκέδασαν περισσότερο, άλλοι επέλεξαν -ή απλώς έτυχε- κάτι πιο ήσυχο και οικογενειακό, κάποιοι άλλοι δεν ένιωσαν τη διαφορά αυτών των ημερών κι έτσι αποφάσισαν μόνο να ηρεμήσουν και να ξεκουραστούν δυο μέρες. Αλλιώς τις είχα στο μυαλό μου κι αλλιώς κατέληξαν οι γιορτές, αλλά σκέφτομαι ότι έχω περάσει πολύ χειρότερες κι έτσι ελπίζω στις επόμενες πολύ καλύτερες.
Έκανα μια μικρή μονοήμερη απόδραση από την πόλη(μεγάλο βήμα για μένα, καταλαβαίνουν όσοι με ξέρουν γιατί), μίλησα με νέους ανθρώπους στη ζωή μου, ένιωσα πιο κοντά και οικεία με μερικούς από αυτούς, τους κάλεσα στη "φωλιά" μου, στο σπίτι μου, εκεί όπου δεν θέλω να έρχονται άνθρωποι που δεν επιθυμώ πραγματικά για να μην το μολύνουν με την αρνητική τους ενέργεια, γέλασα, λυπήθηκα, ένιωσα ενοχές, θύμωσα, αγχώθηκα, απογοητεύτηκα, ένιωσα μοναξιά, αμφιβολίες, σαν παιδί που τα κύματα του χαλούν τον πύργο που έφτιαξε στην άμμο, αγκάλιασα, πείραξα, παρηγόρησα και παρηγορήθηκα, κάναμε ψυχανάλυση αγάπης, αλλά και κανονική με τον δικό μου άνθρωπο. Αποχαιρέτησα και καλωσόρισα, έφαγα πολλά κι ωραία, βράχηκα απ' τη βροχή λίγο, αλλά βράχηκε κι η ψυχή για να πλύνει, να ξεπλύνει, να καθαρίσει, να ξεκαθαρίσει, ζήτησα συγνώμη, έκανα απολογισμό να δω τί κρατάω, τί πετάω, τι αλλάζω, τί θέλω και το έκανα γνωστό με λόγια και πράξεις. Έμαθα ότι χρειάζεται να το προσπαθήσω περισσότερο, να μην παίρνω τόσο σοβαρά κάποια πράγματα, να μην κουράζω, αλλά όχι μόνο τους άλλους, να μην κουράζω κυρίως εμένα. Πήρα απόφαση πως πρέπει να θέτω όρια για να με προστατεύω και πως τελικά, οι μικρές στιγμές είναι που δίνουν μια νότα αλλιώτικη στα δεδομένα. Κι είπα πως το 2011 θέλω να είναι μια πολύ όμορφη χρονιά, γεμάτη υγεία, αγάπη, ευτυχία, ηρεμία, δημιουργικότητα, αλήθεια, ουσία και αυθεντικούς, αξιόλογους ανθρώπους. Το 2011 να φέρει ωραία πράγματα που να μας κάνουν να χαμογελάμε, να είμαστε θετικοί και να μας ανεβάσει πιο ψηλά, όχι να μας βυθίσει.
Στο χέρι μας είναι να το προσπαθήσουμε τουλάχιστον, κι όποιος είναι μουντρούχος να αποχωρήσει ΤΩΡΑ!
Διάβασα τα "Σπασμένα Φτερά" του Χαλίλ Γκιμπράν, σε γενικές γραμμές καλό και με κοινωνικά μηνύματα για τη θέση των γυναικών στην Ανατολή, με πολλές ποιητικές εικόνες, πολύ όμορφες, αλλά -ειλικρινά- και πολύ κουραστικές. Διαβάζω το "Κωμικοί Έρωτες" του Μίλαν Κούντερα, που μου κινεί πολύ έντονα κι ευχάριστα το ενδιαφέρον. Ένα βιβλίο με πολλές διαφορετικές ιστορίες με κοινό στοιχείο τον έρωτα, όχι τον αστείο ή γελοίο, αλλά αυτόν που του λείπει η σοβαρότητα... Μέσα από αυτά βρήκα καινούργιους κόσμους, ταξίδεψα σε Πράγα και Ανατολή, βρήκα κοινά, αλλά και πολύ διαφορετικά σημεία, ένιωσα να ταυτίζομαι με αντιλήψεις, αλλά και να είμαι εκ διαμέτρου αντίθετη.
Άκουσα ανθρώπους να μου εύχονται για την νέα χρονιά "καλό κουράγιο και καλή δύναμη" κι απόρησα, γιατί τόση απαισιοδοξία; Διάβασα, άκουσα, είδα και θύμωσα με όσα μας περιμένουν αυτή τη χρονιά, με τις δυσκολίες οικονομικές, και όχι μόνο, που θα αυξηθούν, με τη ζωή που χάνει το ευ και μένει μετά βίας το ζην, μου δημιούργησαν έντονο προβληματισμό, αλλά ψάχνοντας κάτι θετικό να πιαστώ διάβασα ότι το δικό μου ζώδιο που τόσο ταλαιπωρήθηκε τον τελευταίο καιρό (αυτή πιστέψτε με είναι μεγάλη αλήθεια) θα αποζημιωθεί το 2011 (επιτέλους!). Αν λέτε πόσο ανόητη ή τρελή είμαι, σας προλαβαίνω λέγοντας πως ο πνιγμένος από τα μαλλιά του πιάνεται κι εν προκειμένω, είναι το μόνο θετικό κι αισιόδοξο πράγμα που βρήκα!Αυτό και μόνο για μένα αρκεί για να το κρατήσω και να το υπογραμμίσω. Στο κάτω-κάτω η ελπίδα δεν έκανε κακό σε κανέναν. Πες ότι δεν βγαίνει η πρόβλεψη, ε και τί έγινε; Πού είναι το κακό στο ότι έφτιαξε τη διάθεσή μου και μου έδωσε ώθηση προς τα πάνω τώρα που το χρειαζόμουν; Πουθενά!
Απ' όπου κι αν προέρχεται κάτι που μας χαροποιεί και μας γεμίζει αισιοδοξία, είναι ευπρόσδεκτο. Αυτό ας υποσχεθούμε στον εαυτό μας για τη νέα χρονιά: Ό,τι καλό το κρατάμε σαν κόρη οφθαλμού, σαν πολύτιμη αποσκευή στο μυαλό κι ό,τι κακό το πετάμε μακριά για να μην μας μολύνει...
Το 2011 να δίνουμε σημασία στις στιγμές, σ' αυτές που δεν φωνάζουν, δεν τραβούν την προσοχή, σ' αυτές που καταλαβαίνουν και ζουν λίγοι, στα αστέρια και τους κομήτες που περνούν κι αφήνουν έντονες ή ασθενείς λάμψεις, αλλά που ξέρουμε να τις παρατηρούμε, να τις διακρίνουμε και να τις απολαμβάνουμε, στις νύχτες που γεμίζουν φως από ανθρώπους, αισθήματα, λέξεις, πράξεις, σιωπές, αγκαλιές, ξεγύμνωμα ψυχής, αλήθειες κι όνειρα...
Σε μια χρονιά που θα δώσει περισσότερα από όσα ελπίζουμε...Καλή χρονιά!
"Η μπαλάντα των αισθήσεων και ων παραισθήσεων" Γιώργος Νταλάρας:
http://www.youtube.com/watch?v=puo4oxqwbJU&feature=related
