...Για μένα

 Είναι στιγμές που όλα γύρω σου νομίζεις πως είναι εντελώς λάθος, σε άλλη κατάσταση, σε άλλη λογική, σε άλλο γαλαξία. Είναι όμως και περίοδοι που όσα θες είναι όπως πρέπει, αλλά ίσως όχι οι άλλοι. Μεγαλώνοντας και περνώντας από τη μετεφηβική εποχή στην ενηλικίωση της νεότητας συνειδητοποιώ κάτι εκπληκτικό, το καλύτερο πράγμα που έχω κάνει για τον εαυτό μου είναι η ψυχοθεραπεία, γιατί είναι το μοναδικό πραγματικό και ανεκτίμητο δώρο στον εαυτό μου. Βλέπω  όσα οι άλλοι δεν μπορούν (ή συνειδητά δεν θέλουν) να δουν, αφήνω τον εαυτό μου ελεύθερο χωρίς όμως να πληγώνω ή να υποτιμώ τους άλλους και δίνω τα θετικότερα συναισθήματα που έχω πρώτον, γιατί τα διαθέτω και δεύτερον, γιατί το νιώθω χωρίς να απαιτώ να μου επιστραφεί. Χαίρομαι αφάνταστα όταν εκτιμάται, σημειώνεται και επιστρέφεται αυτή η αυθόρμητη δοτικότητα, αλλά η χαρά είναι εξαρχής στην επιθυμία να μεταδώσω όμορφα αισθήματα. Στο γεγονός και μόνο ότι θα χαμογελάσουν και θα φτιάξει η μέρα μερικών ανθρώπων και δεν είναι λίγο. Σκεφτείτε τί ωραίο που είναι να το έκανε κάποιος για εσάς! Εγώ θα ένιωθα και νιώθω όταν συμβαίνει υπέροχα.
Όταν φτάνεις στο σημείο να απομυθοποιείς όσους είχες με έναν πολύ συγκεκριμένο τρόπο στο μυαλό σου, δεν είναι απαραίτητα κακό, γιατί μπορεί να σημαίνει πως επιτέλους βρήκες τον εαυτό σου, τη θέση σου, την αξία σου και έφτασες πολύ κοντά σ' αυτό που πάντα ήθελες να είσαι. Πάντα κάνεις λάθη, αρκεί να μαθαίνεις απ' αυτά για να μην τα επαναλάβεις με τον ίδιο τρόπο. ότι θα τα ξανακάνεις, θα τα ξανακάνεις, αλλά αν επαναλαμβάνονται αυτούσια τότε δεν κάνεις κάτι σωστά. Αυτό έμαθα στην διαδικασία των συνεδριών. Δεν μπορείς να αποφύγεις ούτε την παλινδρόμηση, ούτε κάποια λάθη που σχετίζονται με την ουσία του χαρακτήρα και το περιβάλλον σου, μπορείς πάντα όμως να τα προλαβαίνεις, να τα διαφοροποιείς, να τα διορθώνεις, να τα υπογραμμίζεις, να τα αναλύεις, να τα αντιμετωπίζεις πιο αποτελεσματικά και να θέτεις τα όριά σου.
Φαντάζομαι ότι όλοι σχεδόν έχουμε βρεθεί σε φάσεις που νομίζουμε πως ό,τι συμβαίνει, γίνεται ή λέγεται μας αφορά. Να σας πω ένα μυστικό; Κάποιες φορές ισχύει, κάποιες άλλες πάλι κάνουμε ό,τι μπορούμε -μάταια- για να ισχύσει. Τελικά όμως, συνειδητοποιείς ότι όταν πάψεις να δίνεις τόση αξία σε αυτά που πιστεύει, για σένα ή γενικά, κάποιος κι έχεις διαφοροποιηθεί από αυτόν, τότε είναι που σε κάνει το κέντρο της προσοχής ή του αρνητισμού του ή ακόμη, προσπαθεί να επιτύχει την απόλυτη ταύτιση προσωπικοτήτων. Είτε απ' την άλλη χαίρεται βαθιά κι ειλικρινά για σένα και προσπαθεί να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα. Στην πρώτη περίπτωση  είναι που πρέπει να πεις, όοοοοοοοοοοοχι, λυπάμαι πολύ, εγώ τώρα είμαι πάρα πολύ κοντά σ' αυτό που θέλω, μ' αρέσω, με χαίρομαι, ΧΑΙΡΟΜΑΙ, αφήνω τον εαυτό μου ελεύθερο και απολαμβάνω την εκτίμηση, το σεβασμό, τη συμπάθεια, την αγάπη γι' αυτό που είμαι αποκτώντας αυτοπεποίθηση και πατάω γερά στα πόδια μου. Δεν είμαστε ένα, δεν θέλω να είμαστε ένα, θέλω να είμαστε εγώ κι εσύ, όχι εμείς. Το εμείς είναι ωραίο όταν δηλώνει οικειότητα και συναισθηματικό δεσμό, όχι ταύτιση και δεσμά. Το εμείς φτιάχνεται από το εγώ και το εσύ, αλλά πρέπει να ξέρουμε πώς, πότε και γιατί το χρησιμοποιούμε.

Δημιουργούμε δεσμούς και σχέσεις με τους ανθρώπους, όχι ισόβια δεσμά, σκεφτόμαστε με διαφορετικό τρόπο και λειτουργούμε αυτόνομα. Λειτουργούμε για το "εγώ" μας, όχι για τους άλλους. Η ζωή είναι μία για τον καθένα, όχι μία που τη μοιραζόμαστε καμιά δεκαριά άνθρωποι. Βάζουμε ανθρώπους στη ζωή μας και μοιραζόμαστε στιγμές μ' αυτούς, αλλά δεν είναι η ζωή "μας", είναι η ζωή ΜΟΥ που σε συμπεριλαμβάνει κι η δική σου που περιλαμβάνει ΚΑΙ εμένα μαζί με τόσους άλλους. Δημιουργούμε το χώρο που θέλουμε στη ζωή κάποιου, αν όμως δεν θέλει, δεν μπορεί να μας τον δώσει και μας αδικεί, τότε απλώς δίνουμε κι εμείς το χώρο που νομίζουμε πως αξίζει και μόνο τόσο και κρατάμε αποστάσεις ασφαλείας. Άλλωστε όλοι περνούν δύσκολες περιόδους, πιο απόμακρες, πιο κλειστοφοβικές, πιο επιθετικές, αγχογόνες, ναι, ναι ακόμη και περιόδους που γινόμαστε μισάνθρωποι, αλλά όταν εντέχνως προσπαθούν να μας μειώσουν ή να μας φορτώσουν ενοχές για αυτό που είμαστε, επειδή δεν είναι στα καλύτερα τους, τότε απομακρύνεσαι, κατεβάζεις ρολά στον αρνητισμό κι αναζητάς τις όμορφες και ξέγνοιαστες στιγμές.
Ειλικρινά το λέω, δεν υπάρχει ωραιότερο πράγμα από το να είσαι με ανθρώπους που έχεις να συζητήσεις άπειρα πράγματα, σοβαρά κι αστεία, να ανταλλάξεις απόψεις, να κάνεις πλάκα, να γελάσεις, να ανακαλύψεις άλλους ανθρώπους, να αισθανθείς οικεία, να αφεθείς, να ενθουσιαστείς, να χτίσεις ζεστές, ανθρώπινες, τρυφερές, αληθινές και χαρούμενες σχέσεις που δεν απαιτούν τίποτε, δεν οριοθετούν και δεν θέτουν όρους, σου δημιουργούν τη διάθεση να δώσεις, το κερδίζουν. Είναι όπως και όταν έχεις χτίσει ήδη μια σχέση με έναν άνθρωπο που σ' αγαπάει, σε νοιάζεται και εκτιμά αυτό που είσαι εσύ μεμονωμένα -όχι σε σχέση με τον ίδιο- και δεν διεκδικεί ούτε απαιτεί, έχει κερδίσει όσα πράγματι αξίζει και δεν σε κρίνει, σε αφήνει ελεύθερο να χαίρεσαι. Σε μια τέτοια σχέση είναι κρίμα να ασχολείσαι και να αναλώνεσαι σε αναλύσεις για το πόσο οι άλλοι δεν μπορούν να κατανοήσουν τη μοναδικότητα και αυτονομία ενός προσώπου, γιατί τότε χάνεται λόγω φθοράς και η όμορφη ατμόσφαιρα που υπάρχει. Οι άνθρωποι που μας δίνουν ασφάλεια, χαρά και ελευθερία πρέπει να μην "γκριζάρουν" με τέτοια, γιατί είναι πολύχρωμοι. Έχω κάνει κι εγώ τέτοια λάθη, αλλά μόλις αποφάσισα ότι θα προσπαθήσω να μην το επαναλάβω. Να ένα παράδειγμα λάθους που δεν πρέπει να επαναληφθεί με τον ίδιο τρόπο. Η χαρά πρέπει να διαφυλάσσεται, γιατί μέσα σε τόση λύπη μπορεί να πνιγεί κι η χαρά κι η αγάπη...
Ξέρετε κάτι; Τα πιο ωραία πράγματα στη ζωή γίνονται φυσικά κι αυθόρμητα, ούτε σε συναισθηματικά κρεσέντα, ούτε με υπερβολική δεξιοτεχνία. Ο καθένας κερδίζει τη θέση στην καρδιά και τη ζωή μας, γιατί δημιουργεί με τις πράξεις και τη συμπεριφορά του το χώρο που του αξίζει και του αναλογεί.
Ό,τι κι αν κάνουν, πιστεύουν ή επιθυμούν οι γύρω μας, ένα είναι το σημαντικότερο όλων: Να κάνουμε πάντα με όλη μας την καρδιά αυτό που θέλουμε εμείς για να είμαστε καλά. Να το κάνουμε για εμάς, ή μάλλον να το κάνω για μένα...

Πλησιάζουν τα Χριστούγεννα, οι πιο αγαπημένες μου γιορτές (Χριστούγεννα και Πρωτοχρονιά), που σκορπίζουν αγάπη, φως, χαρά, αισιοδοξία, δοτικότητα. Πολύ δύσκολος καιρός για αισιοδοξία, αλλά αν δώσεις λίγη θετική ενέργεια, θα γίνουν λίγοι περισσότεροι άνθρωποι χαρούμενοι, αλλά θα γίνεις κι εσύ. Εγώ είμαι αυτής της νοοτροπίας. Βάλε την αγάπη και τη χαρά στη ζωή σου και χάρισε παντού, ακόμη κι οι πιο απαισιόδοξοι θα χαμογελάσουν.
Δεν μπορεί, αν στείλεις τόσα ωραία συναισθήματα στο σύμπαν θα στα επιστρέψει, αλλά ακόμη κι αν δεν γίνει, εσύ έκανες κάτι σημαντικό. Έγινες πηγή και πομπός χαράς, αγάπης και τρυφερότητας. Δεν είναι λίγο.
Αρκεί να αγαπάς εσένα...για σένα!

Υ.Γ. Ένα πολυαγαπημένο τραγούδι από την Άλκηστη Πρωτοψάλτη,"Post love":
http://www.youtube.com/watch?v=jwezC5QmJmk
Για τις ελεύθερες ψυχές "Alma Libre" από Γιάννη Κότσιρα:
http://www.youtube.com/watch?v=HhSG1Qs1psY
"Ολόκληρος" από Νίκο Πορτοκάλογλου, γιατί αυτό είναι ευλογία κι ευτυχία, να νιώθουμε ολόκληροι:
http://www.youtube.com/watch?v=IRzPrKbHoKs

Καλό μας ξημέρωμα και καλή αρχή σε ό,τι ξεκινάμε!