Σε μια μικρή χώρα, που έχει περάσει πολλές δυσκολίες και συνεχίζει να περνά -η Κούβα-, κάπου στα νοτιοανατολικά βρίσκεται ένα από τα πιο σκοτεινά σημεία της Ιστορίας, το Γκουαντάναμο. Οι Αμερικανοί βρίσκονται εκεί από τις 10 Ιουνίου του 1898, όταν οι πεζοναύτες αποβιβάστηκαν στον κόλπο και τον χρησιμοποίησαν ως κέντρο επιχειρήσεων κατά των Ισπανών στη διάρκεια του ισπανοαμερικανικού πολέμου.
Στο προσκήνιο επανήλθε μετά την 11η Σεπτεμβρίου 2001, καθώς η αμερικανική στρατιωτική βάση που βρίσκεται εκεί, από την 11η Ιανουαρίου 2002, χρησιμοποιείται ως στρατόπεδο συγκέντρωσης για υπόπτους τρομοκρατικών ενεργειών και επιθέσεων. Οι μέθοδοι σύλληψης, ανάκρισης και οι συνθήκες παραμονής των κρατουμένων είναι το λιγότερο απάνθρωπες και αντίκεινται στα ανθρώπινα δικαιώματα. Η ανθρώπινη φύση στην απόλυτη αποκτήνωσή της.
Εννιά χρόνια μετά κι ακόμη το Γκουαντάναμο λειτουργεί έχοντας 176 εναπομείναντες κρατούμενους, παρά τις διεθνείς αντιδράσεις και τις ενέργειες ανθρωπιστικών οργανώσεων. Τον περασμένο Αύγουστο ξεκίνησε η δίκη του καναδικής υπηκοότητας Ομάρ Χαντρ, ενός 23χρονου που σε ηλικία 15 ετών τραυματίστηκε και συνελήφθη από Αμερικανούς στρατιώτες στο Αφγανιστάν και από τον Οκρώβρη του 2002 κρατείται στο Γκουντάναμο. Φυλακίστηκε, αν και ανήλικος, μαζί με ενήλικες και αρνήθηκαν να του παράσχουν κάθε είδους εκπαίδευση. Ο Χαντρ είχε ομολογήσει υπό την επήρεια αναισθητικών ότι σχετίζεται με την Αλ Κάϊντα, ενώ ήταν τραυματισμένος και μεταφερόταν δεμένος σε φορείο, η δεύτερη ομολογία του έγινε υπό την απειλή του ανακριτή ότι αν δεν ομολογήσει θα βιασθεί. Βασανιστήρια στα οποία υπεβλήθη ήταν να μένει για ώρες όρθιος και αλυσοδεμένος, αλλά και να κάνει την "ανθρώπινη σφουγγαρίστρα'', δηλαδή να καθαρίσει με το σώμα του τα ούρα του και να μείνει με αυτά δύο ολόκληρες μέρες!
Η Καναδική κυβέρνηση δεν υποστήριξε, ούτε ζήτησε την έκδοση ή εκδίκαση των υποθέσεων που αφορούν Καναδούς κρατούμενους στη χώρα τους. Είναι από τις ελάχιστες χώρες που δεν επιθυμούν κάτι τέτοιο, σαν να μην την αφορά.
Ο "πόλεμος ενάντια στην τρομοκρατία" όπως χαρακτηρίζονται αυτές οι κινήσεις και μέθοδοι είναι πολύ πιθανό να έχουν πολύ δυσάρεστα, αν όχι τραγικά, αποτελέσματα. Μια μόνο ένδειξη είναι πως ένας από τους υποψήφιους στις εκλογές του Σεπτέμβρη στο Αφγανιστάν ήταν ένας πρώην κρατούμενος του Γκουαντάναμο, με υπαρκτή την πιθανότητα να χρησιμοποιηθεί από μέρους τους βία προς την Αμερική. Πόσοι άλλοι πρώην κρατούμενοι, όταν έχουν αντιμετωπιστεί κατ' αυτό τον τρόπο, θα αποτελέσουν ακόμη μεγαλύτερη απειλή για την χώρα του Αμερικανικού ονείρου;
Σε περίπτωση που κλείσει το Γκουαντάναμο υπάρχουν άλλες δύο φυλακές, η φυλακή Μπάγκραμ στο Αφγανιστάν και το Αμπού Γκράιμπ στο Ιράκ, οι οποίες θα το αντικαταστησουν και θα υπάρχει ακόμη μικρότερη πληροφόρηση για το τί συμβαίνει εκεί, αφήνοντας ανεξέλεγκτες τις αμερικανικές στρατιωτικές δυνάμεις να επιβάλλουν τη δύναμή τους καταπατώντας τα ανθρώπινα δικαιώματα για ακόμη μια φορά.
