Μπαίνοντας στην αίθουσα του θεάτρου Αθηνά περιμένεις να δεις στη σκηνή δύο γυναίκες που αγαπούν και εκτιμούν σχεδόν όλοι, χωρίς να έχουν προκαλέσει ποτέ. Δυο ηθοποιούς που η γοητεία που ασκούν, είτε από το γυαλί της τηλεόρασης είτε από τη σκηνή του θεάτρου, είναι καθηλωτική. Αυτό τελικά είναι ταλέντο. Η Καίτη Κωνσταντίνου και η Υρώ Μανέ είναι αδιαμφισβήτητα δύο καλλιτέχνιδες που το ταλέντο τούς δόθηκε απλόχερα.
Πρωταγωνιστούν στην κωμωδία "Το αταίριαστο ζευγάρι" του Νιλ Σάϊμον, μαζί με τη Σάρα Γανωτή, την Γαλήνη Τσεβά, την Πένυ Σταθάκη, την Κατερίνα Νικολοπούλου, τον Γιώργο Κορμανό και τον Λευτέρη Λαμπράκη.
Μια παράσταση που δεν πρέπει να χάσει κανείς. Δεν είναι "γυναικεία" ή "αντρική", είναι για τον άνθρωπο, τις ανάγκες, τις επιθυμίες, τις αδυναμίες, τα λάθη, τις αποφάσεις, τη συνειδητοποίηση, την αγάπη, τη μοναξιά, τις σχέσεις, κυρίως τη φιλία, τον έρωτα και τη ζωή μετά από αυτόν. Με έναν κωμικό, αλλά κάποιες στιγμές και συγκινητικό, τρόπο συγκεντρώνει όλους τους τύπους ανθρώπων και καταλήγει σε μια μεγάλη αλήθεια. Οι άνθρωποι που αγαπάμε και μας στηρίζουν μπορεί να είναι πολύ διαφορετικοί από εμάς, μπορεί όσο τους αγαπάμε άλλο τόσο να μας εκνευρίζουν, αλλά ό, τι κι αν γίνει θα είναι πάντα εκεί για μας, να μας φέρνουν αντιμέτωπους με την αλήθεια που αρνούμαστε να δούμε.
Το σκηνικό είναι ιδιαίτερο, με γούστο και πολύ καλή αισθητική, με αληθινά αναμμένα κεριά που καίνε καθ' όλη τη διάρκεια του έργου και, πριν καν αρχίσει η παράσταση, σε προδιαθέτει πολύ θετικά.
Η Σάρα Γανωτή, ως αστυνομικός που δεν θέλει και πολύ για να τραβήξει όπλο όταν ακούει τα "μαργαριτάρια" που λένε οι φίλες της, είναι απολαυστική. Η Γαλήνη Τσεβά είναι η πιο..."ανάλαφρη" της παρέας, ερωτευμένη με έναν γυναικολόγο με τον οποίο κάνει διαρκώς σεξ. Η Πένυ Σταθάκη είναι η αφελής και αδαής της γυναικοπαρέας, πολύχρωμη και πληθωρική, με έναν σύζυγο μάλλον τσιγκούνη που τα συζυγικά του καθήκοντα δεν είναι προτεραιότητά του. Η Κατερίνα Νικολοπούλου έχει επιστρέψει στις παλιές φίλες μετά από 25 χρόνια στην Αμερική και δεν πολυκαταλαβαίνει όσα συμβαίνουν. Η Καίτη Κωνσταντίνου είναι η Αλέκα Πομόνη, διευθύντρια του μουσείου της Ακρόπολης, πρώην Ολυμπιονίκης, χωρισμένη εδώ και 2 χρόνια με τον Φίλιππο, ο οποίος της ζητά τηλεφωνικά διαρκώς δανεικά κι εκείνη του στέλνει επιταγές. Η Υρώ Μανέ είναι η Φλώρα Λαζάρου, μια γυναίκα με κρίσεις πανικού που την κάνουν να μην μπορεί να αναπνεύσει και να κινήσει τον αυχένα της, πρώην λογίστρια που τα τελευταία 19 χρόνια της ζωής της τα αφιέρωσε στον σύζυγό της Μάνο, ο οποίος είναι ένας κοντός που φοράει καουμπόικες μπότες με τακούνι, περουκίνι 2 νούμερα μεγαλύτερο απ' το κεφάλι του και δεν αντέχει την τρέλα της που ξεπερνά τον Μπιπ-μπιπ στο Κογιότ, στα δυο τους παιδιά, στην καθαριότητα του σπιτιού και στις προσφορές των καταστημάτων. Μετά από 19 χρόνια βρίσκεται μόνη, μακριά από το σπίτι, τα παιδιά και κυρίως την πολυθρόνα του μασάζ της και πρέπει να ξανασταθεί στα πόδια της και να βάλει τάξη στη ζωή της. Οι μόνοι που μπορούν να την βοηθήσουν είναι οι φίλοι και κυρίως η κολλητή της φίλη, η Αλέκα, που προθυμοποιείται να την φιλοξενήσει. Οι χαρακτήρες σε κάνουν να βρεις σημεία του εαυτού σου και να χαμογελάσεις πονηρά στην παρέα λέγοντας: κάτι μου θυμίζει αυτό. Είναι λίγο και ψυχανάλυση. Εξηγεί, βρίσκει τις αιτίες και τις δικαιολογίες για αυτές τις λεπτομέρειες του χαρακτήρα που όλοι ονομάζουμε απλά δικά μας χαρακτηριστικά, αδυναμίες ή ιδιοτροπίες. Τελικά, δεν είμαστε θύματα, επιλέγουμε και μας αρέσει, για δικούς μας λόγους, να είμαστε.
Οι επόμενοι δύο μήνες της συγκατοίκησης είναι αυτοί που θα κρίνουν τις σχέσεις, τις αντοχές, τους χαρακτήρες, τις αποφάσεις, την αγάπη και θα αναπροσδιορίσουν τα θέλω και τις ζωές των δύο γυναικών.
Οι Ισπανοί -που τελικά δεν είναι Ισπανοί- γείτονες θα τραβήξουν το ενδιαφέρον των κυριών και θα φλερτάρουν μαζί τους με ξεκαρδιστικό τρόπο και αποτέλεσμα. Ο Μανόλο και ο Χέσους φοβούνται την φίλη αστυνομικό και γοητεύονται από την Αλέκα και τη Φλώρα. Η "τριπλή βότκα" που βάζει η Αλέκα στον Μανόλο γίνεται ατάκα που φεύγοντας τη λες με την παρέα σου και γελάς, γιατί είναι σαν συνωμοτικό αστείο που το ξέρετε εσείς και οι ηθοποιοί. Η φράση που γίνεται αυτομάτως αγαπημένη είναι της Φλώρας: "Το πουλί μου κάηκε. Το πουλί σού λέει είναι 8:17 ψήθηκα, πρέπει να με βγάλεις και να με σερβίρεις..." Οι δύο κυρίες δέχονται το κοπλιμέντο: "Είστε μπολύ, μπολύ, γουστόζες". Στη συνέχεια ο Μανόλο-Γιώργος Κορμανός- μας ενημερώνει ότι όταν πίνει απλώνει χέρι σε στήθος, μπούτι, αρπάζει απ' το μαλλί, δίνει μια, κι άλλη μια και κάνει σκληρό έρωτα! Ο Χεσούς-Λευτέρης Λαμπράκης- πάλι δεν κάνει τέτοια.
Η Αλέκα δεν αντέχει άλλο τη Φλώρα και, πάνω στην ένταση, τη διώχνει απ' το σπίτι. Όταν φεύγει, η Αλέκα το μετανιώνει, δεν ήθελε να είναι τόσο σκληρή και δεν αντέχει τη μοναξιά γιατί:"...Κάνει τόση μοναξιά εκεί έξω. Οι φίλοι στις 12 φεύγουν, γυρίζουν στις δικές τους μοναξιές." Ο Φίλιππος τηλεφωνεί να της πει ότι της στέλνει μια επιταγή με όλο τα χρήματα που του είχε δανείσει και δεν θα την ξαναενοχλήσει, γιατί κέρδισε στο καζίνο και δεν χρειάζεται χρήματα. Συνειδητοποιεί πως αυτή η σχέση συναλλαγής ήταν για εκείνη κάτι, κάλυπτε το κενό της μοναξιάς με το να νιώθει ότι την χρειαζόταν.
Η Φλώρα γυρίζει για να την ευχαριστήσει για δύο πράγματα: που την φιλοξένησε και που την έδιωξε, γιατί έμαθε κάτι πολύ σημαντικό. Φεύγοντας, μαζί με το χαμόγελο που έχει μείνει και τον ενθουσιασμό γι' αυτό που είδες, το έχεις μάθει κι εσύ, ο θεατής.
Δεν πρέπει να χρειάζεσαι κάποιον, πρέπει απλώς να τον αγαπάς.
Απόδοση-Διασκευή: Αλέξανδρος Ρήγας, Δημήτρης Αποστόλου Σκηνοθεσία: Αλέξανδρος Ρήγας.
Θέατρο Αθηνά
Πατησίων και Δεριγνύ 10
Τηλ. 210-8237330
