Ναι, ναι, ναι. Στις 4 Οκτώβρη θα τρέξουμε -τώρα το λέμε, δεν το δένουμε και κόμπο- πάλι στις κάλπες για να ψηφίσουμε(μάλλον να καταψηφίσουμε) ποιος θέλουμε να κυβερνήσει την πολύπαθη και λίγο σαδομαζοχιστική Ελλάδα μας. Τώρα, όσον αφορά το για πόσο θα κυβερνήσει δεν μπορώ να το πω με βεβαιότητα, καθώς τα τελευταία χρόνια η εκλογική διαδικασία είναι ό, τι και το depon για τον πονοκέφαλο. Μια εύκολη και θεωρητικά ακίνδυνη λύση. Κανένας δεν αντιλαμβάνεται ότι υπάρχει λόγος που το Σύνταγμα ορίζει την τετραετία ως χρόνο διακυβέρνησης και μετά το πέρας της προσφεύγουμε στις κάλπες; Έχουμε παρερμηνεύσει την έννοια της Δημοκρατίας, υπάρχουν νόμοι και ο μόνος λόγος να καταφεύγουμε σε τέτοιες λύσεις είναι ως προτροπή και απαίτηση του λαού. Αντιθέτως, στην κυβέρνηση Καραμανλή είναι ένα παιχνιδάκι με την αντιπολίτευση του τύπου:θες να πάμε σε εκλογές; πάμε!Μόνο που εγώ θα ξαναβγώ κυβέρνηση κι εσύ θα παραμείνεις στην αντιπολίτευση, γιατί δεν υπάρχουν άλλες επιλογές για τους ψηφοφόρους.
Μέσα σε διάστημα τριών ετών ψηφίσαμε για νομάρχες και δημάρχους, για κυβέρνηση, για ευρωπαϊκή εκπροσώπηση και ετοιμαζόμαστε ξανά για βουλευτικές σε ένα μήνα και δύο μέρες! Εάν δεν μπει η χώρα μας ή έστω η κυβέρνηση Καραμανλή στο βιβλίο Γκίνες, θα το πάρω προσωπικά, για να μη σας πω ότι ο πρωθυπουργός θα γίνει χορτοφάγος (vegetarian θα το πω, γιατί είστε και γλωσσομαθείς) και πείτε μου πώς θα παίρνει αυτές τις αποφάσεις που παίρνει, πώς θα σκέφτεται αυτούς τους -σχεδόν αριστοφανικής σύλληψης- ανασχηματισμούς και πώς θα είναι έτσι ζωηρός και γεμάτος ενέργεια, αν πέσει το επίπεδο σιδήρου στον οργανισμό του.
Θέλω πάνω απ' όλα να είμαστε ανθρωπιστές. Σκεφτείτε ότι πριν δέκα μέρες ήταν στο αρχηγείο της πυροσβεστικής να παρακολουθεί το συντονισμό των επιχειρήσεων για την κατάσβεση των πυρκαγιών που έκαναν χιλιάδες στρέμματα δάσους και περιουσίες στάχτες. Και θυμηθείτε ότι είχε ζήσει το ίδιο πριν δύο χρόνια, στις φωτιές που κατέστρεψαν τη μισή Πελοπόννησο. Αυτό και μόνο το γεγονός, οι μνήμες που του ξύπνησαν, δεν του έχουν αφήσει ψυχικά τραύματα νομίζετε; Δεν τον εξουθένωσαν ψυχολογικά; Βεβαίως! Ας το δούμε λογικά, έχει κλονιστεί η αυτοπεποίθησή του και ψάχνει έναν τρόπο να πιαστεί από κάπου, από εμάς εν προκειμένω, και να νιώσει ότι πιστεύουμε ακόμη στις δυνατότητες και ικανότητές του.
Το θέμα είναι:Πιστεύουμε; Ή μάλλον, έχει και τις έχει αποδείξει; Αυτή τη φορά η ψήφος μας θα πάει εκεί που πρέπει ή εκεί που συνήθισε να πηγαίνει; Σε ένα μήνα και κάτι θα ξέρουμε...Θα πούμε περισσότερα τότε.
Λίγο πριν γιορτάσουμε το εθνικό και επετειακό ΌΧΙ, σε ποιους θα πούμε ναι και σε ποιους όχι;
Ο Λουκιανός Κηλαηδόνης έγραψε κι ερμήνευσε έναν από τους ωραιότερους κανόνες για τα ναι και τα όχι.Οι συγκεκριμένοι στίχοι του τραγουδιού "Ο ύμνος των μαύρων σκυλιών" ταιριάζουν απόλυτα στην περίπτωσή μας:
"Στους απέξω λέμε ναι,
στους εντάξει λέμε ναι...
Στους δικούς μας λέμε ναι,
και στους ξύπνιους λέμε ναι
Στους μουσάτους λέμε ναι,
στους φευγάτους λέμε ναι...
Όχι στους τεχνοκράτες,
όχι στους λογικούς...
Όχι λέμε στους βλάκες,
όχι γ... τους άσχετους
Όχι λέμε στους βλάκες,
όχι στους χαζούς..."
