Οι Έλληνες πολίτες μάλλον έχασαν το αρχαίο πολιτικό τους πνεύμα. Αυτό που στην αρχαία Αθήνα έκανε όλους τους πολίτες να συγκεντρώνονται και να συμμετέχουν ενεργά στην Εκκλησία του δήμου, με την ψήφο, με τις ιδέες, με τις πράξεις, με το λόγο και την ψυχή τους.
Στην Ελλάδα του 2009 οι πολίτες αδιαφόρησαν επιδεικτικά για τις Ευρωεκλογές, για το δημοκρατικό θεσμό των εκλογών και το δικαίωμα της ψήφου, που χρόνια ολόκληρα πάλευαν οι άνθρωποι να κατακτήσουν. Σήμερα, το θεωρούμε περισσότερο αγγαρεία και βάρος παρά δικαίωμα και δώρο.
Δεν υπήρχαν ξεκάθαρες απόψεις και θέσεις από την πλειοψηφία των κομμάτων για το τί είναι, τί πρεσβεύουν και υποστηρίζουν. Έτσι, ψήφισαν -όσοι ψήφισαν- ό, τι ξέρουν ως δοκιμασμένο, αλλά και όποιον είχε μια καθαρή και απλή θέση, άσχετα με το αν θεωρείται, με βάση τη λογική, σωστή και υλοποιήσιμη ή δημοκρατική και φιλελεύθερη. Πολλές φορές ανάμεσα στα πολύπλοκα, όσο καλά ή μέτρια είναι, επιλέγεις το απλό, γιατί σε μπερδεύει λιγότερο και κάνει τη διαφορά.
Μάθαμε λοιπόν, πως δεν είμαστε τόσο ευσυνείδητοι και ενεργοί πολίτες όσο θέλαμε να πιστεύουμε. Ακόμη και στην απογοήτευση λειτουργούμε με έναν περίεργο σαδομαζοχισμό, να λέμε πόσο άτυχοι και δυστυχισμένοι είμαστε και είτε να μην πάμε να ψηφίσουμε για μια αλλαγή ξεκινώντας απ' την Ευρώπη, είτε να ψηφίζουμε τα ίδια και τα ίδια.
Μετά τις εκλογές, σειρά είχαν οι εμφανίσεις των πολιτικών στις εκπομπές και τα δελτία ειδήσεων προσπαθώντας να κατηγορήσουν, αλλά και να δικαιώσουν τους πολίτες που απείχαν της διαδικασίας. Επίσης, όλοι προσπαθούσαν να μας πείσουν πως όσοι απείχαν ήταν δικοί τους ψηφοφόροι, γι' αυτό τα ποσοστά των κομμάτων τους δεν ήταν αντιπροσωπευτικά του ρεύματος που έχουν. Χαμένα όμως, ουσιαστικά δεν ήταν τα κόμματα, χαμένο βγήκε το πολιτικό μας σύστημα και όλοι εμείς οι πολίτες που βάλαμε -ή μάλλον δεν βάλαμε- τα χεράκια μας και βγάλαμε τα ματάκια μας.
Σε μια δημοκρατική χώρα όπως η Ελλάδα, οι δημοκρατικοί θεσμοί απαξιώνονται από τους πολίτες, πριν προλάβουν να τους απαξιώσουν ολοκληρωτικά οι πολιτικοί.
Από εδώ και πέρα, η συνέχεια είναι στα χέρια και τις αποφάσεις όλων μας. Αν θέλουμε να κερδίσουμε και να υπερασπιστούμε αυτό που αξίζουμε ή αν θα αδιαφορούμε κατάφωρα γι' αυτό.
