Οι Σέρρες είναι μια όχι και τόσο προβεβλημένη ως τουριστικός προορισμός πόλη. Αν την επισκεφθείς ωστόσο, την ερωτεύεσαι αμέσως. Δεν μπορώ ακριβώς να προσδιορίσω ποια είναι η γοητεία της. Μάλλον συνίσταται σε πολλές ιδιαίτερες λεπτομέρειες.
Οι ρυθμοί των ανθρώπων είναι πιο χαλαροί, ζουν τη ζωή, δεν την αφήνουν να τους προσπερνά. Η ερώτηση που κάνουν οι ντόπιοι σε κάθε επισκέπτη απ’ την Αθήνα και το αποδεικνύει είναι: «πώς ζείτε έτσι εκεί; Όταν κατεβαίνεις εδώ καταλαβαίνεις τη ζωή». Ναι, για τους βορειοελλαδίτες στην Αθήνα «ανεβαίνεις» κι εκεί «κατεβαίνεις». Λίγο παράδοξο, αλλά κι αυτό έχει τη γοητεία του.
Αν περάσεις λίγες μέρες στην πόλη αρχίζεις κι εσύ ν’ απορείς πώς μπορείς και ζεις στην πρωτεύουσα. Δεν σχετίζεται με το αν είναι επαρχία και όλα είναι πιο ήρεμα, γιατί η λεωφόρος Μεραρχίας, καθ’ όλη τη διάρκεια της ημέρας και της εβδομάδας, κάνει την Κηφισίας σε ώρα αιχμής να ωχριά. Όλες οι γύρω περιοχές επισκέπτονται την πόλη είτε για αγορές είτε για καφεδάκι και φυσικά, μπουγάτσα, οπότε δεν είναι εύκολο να συναντήσεις άδειους δρόμους.
Το σημείο που αν δεν πας θα έχεις χάσει την ουσία της νοοτροπίας των Σερραίων είναι η πλατεία Ελευθερίας, η κεντρική πλατεία της πόλης, κάτι σαν το Σύνταγμα αλλά πολύ πιο ωραία και…πράσινη. Έχει πολλά δέντρα και ένα μεγάλο κυκλικό σιντριβάνι. Συνέχεια της πλατείας αποτελούν οι δύο πεζόδρομοι με εμπορικά καταστήματα. Στην πλατεία, ενδιάμεσα στους πεζόδρομους, βρίσκονται τα μαγαζιά σήμα-κατατεθέν της πόλης: τα μπουγατσάδικα. Η μπουγάτσα είναι ό, τι ωραιότερο έφτιαξε ανθρώπινο χέρι στη ζαχαροπλαστική. Εντάξει, μετά τη σοκολάτα.
Αυτό που λέμε εμείς «πάμε για καφέ», στις Σέρρες σημαίνει πάμε για καφέ και μπουγάτσα. Το πρωί στο διάλειμμα από τα ψώνια ή τη δουλειά, στην κοπάνα από το σχολείο, το απόγευμα στην βόλτα με φίλους υπάρχει πάντα καφές και μπουγάτσα, ο καφές όχι πάντα, αλλά η μπουγάτσα είναι σταθερή αξία. Η διαφορά στον τρόπο που αντιμετωπίζουμε την καθημερινότητά μας φαίνεται ακόμα και σ’ αυτό. Εδώ στην Αθήνα, αν θες να φας κάτι στα γρήγορα θα πας σε κάποιον φούρνο ή ταχυφαγείο και θα πάρεις κάτι στο χέρι. Αντιθέτως, στις Σέρρες θα κάτσεις στο μαγαζί να φας, θα διαλέξεις γέμιση μπουγάτσας(κρέμα, τυρί, κιμάς, πατάτα-ελιά, σπανάκι, πράσο, κολοκύθα), θα την σερβίρουν σε πιάτο και θα την φας με μαχαιροπίρουνο. Για να την απολαύσεις.
Αν θες να δοκιμάσεις τη νοστιμότερη μπουγάτσα σε ολόκληρο τον νομό-για να μην πω χώρα και φανώ υπερβολική-θα επισκεφθείς το Ρεκόρ. Ένα μικρό- τόσο μικρό που θα εκπλαγείς- γωνιακό μαγαζί στην πλατεία Ελευθερίας απέναντι από το Μπεζεστένι που σήμερα στεγάζει το Σερραϊκό Μουσείο.
Η λεπτομέρεια που σε παραξενεύει είναι ότι τα μαγαζιά που βρίσκονται στην πλατεία δεν έχουν τουαλέτες! Μην γελάτε, δεν πρόκειται για αστείο, αλλά για κάτι αξιοπερίεργο. Αν ζητήσεις να σου δείξουν πού βρίσκεται, θα σε ενημερώσουν ότι δεν έχουν και θα σε οδηγήσουν στις δημόσιες τουαλέτες- που φυσικά και πληρώνεις- στη στοά πίσω από τα μαγαζιά. Το ποσό για την ικανοποίηση των φυσικών σου αναγκών στοιχίζει από 0,50 έως 2,00 ευρώ. Μην πάει το μυαλό σας στο κακό. Αν έχεις δίνεις πενήντα λεπτά, αν όχι, ένα ή δύο ευρώ. Σαν τα καροτσάκια στο Βερόπουλο, που για να πάρεις ένα πρέπει να βάλεις τα ίδια ακριβώς ποσά, 0,50, ένα και δύο ευρώ. Στα μπουζούκια τουλάχιστον, έχεις την κυρία που κάθεται έξω και της δίνεις ό, τι έχεις ευχαρίστηση, εδώ υπάρχει τιμοκατάλογος. Αλλά θα μου πείτε κι εκεί, σιγά μη δώσεις τόσο λίγα, από πέντε ευρώ και πάνω, γιατί ντρέπεσαι. Αν δώσεις ψιλά θα σε περάσουν για τσιγκούνη και κακομοίρη και πού να κουβαλάς για το υπόλοιπο της βραδιάς-μη σου πω και της ζωής σου-το υποτιμητικό βλέμμα της κυρίας και των υπόλοιπων που το πιθανότερο είναι να μην ξαναδείς ποτέ, αλλά και να τους δεις, δεν θα σε θυμούνται.
Πού είχα μείνει- γιατί μ’ έπιασαν οι κοινωνικές μου ανησυχίες-πριν ξεκινήσω το θέμα του WC… Στις μπουγάτσες. Ε, καλά σαν συνειρμός…ειρμό δεν έχει, αλλά ας το προσπεράσουμε. Μπήκε και η άνοιξη, λίγο η ζέστη, λίγο η γύρη, δεν θέλει πολύ ο άνθρωπος για να ζαλιστεί.
Οι Σέρρες είναι κυριολεκτικά η πόλη των ζαχαροπλαστείων. Με το που μπαίνεις στην πόλη κατά μήκος του δρόμου βλέπεις αμέτρητα ζαχαροπλαστεία παραταγμένα το ένα δίπλα στο άλλο. Είναι κυρίως παραδοσιακά ζαχαροπλαστεία, με τους σερραϊκούς ακανέδες(περιέχουν φρέσκο βούτυρο, ζάχαρη, ολόκληρα αμύγδαλα, νερό από το Λαϊλιά και άμυλο αραβοσίτου) μοναδικό γλυκό που δεν υπάρχει σε άλλο μέρος της Ελλάδας, τα υπέροχα σιροπιαστά ρωξάκια (ζύμη βουτύρου βουτηγμένη στο σιρόπι και στο κέντρο κέικ σοκολάτας επίσης μες στο σιρόπι), τα τυλιχτά με σοκολάτα και γέμιση μαλακή μαστίχα και κάθε είδους λουκούμι (απλό, σουτζούκι με φιστίκι, τριαντάφυλλο, βανίλια και μαστίχα).
Απέναντι απ’ την πλατεία Ελευθερίας βρίσκονται δύο από τα παλαιότερα και φημισμένα για τον ακανέ τους ζαχαροπλαστεία. Ο Βασάκης και ο Ρούμπος. Λίγο πιο κάτω είναι και το ζαχαροπλαστείο Νικολαϊδης, επίσης πολύ γνωστό και με παράδοση στον ακανέ. Φεύγοντας δεν γίνεται να αντισταθείς και να μην εφοδιαστείς για την επιστροφή με τα απαραίτητα γλυκά.
Μια βόλτα στον Αι Γιάννη είναι ότι καλύτερο για να δροσιστείς και να ηρεμήσεις. Είναι μια καταπράσινη περιοχή με πολλά νερά, ποταμάκια που σχηματίζουν λίμνες και μικρούς καταρράκτες. Έχει διαμορφωθεί έτσι ώστε να υπάρχουν καφετέριες και ταβέρνες, που δεν χαλάνε όμως το φυσικό τοπίο, και δίνουν την ευκαιρία να απολαύσεις τον καφέ ή το φαγητό σου ανάμεσα στους καταρράκτες πάνω σε πέτρινα γεφυράκια. Ομολογουμένως δεν είναι κάτι συνηθισμένο ή κάτι που σ’ αφήνει ασυγκίνητο. Είναι ένας τρόπος να ξεφεύγεις απ’ την καθημερινότητα χωρίς στ’ αλήθεια να απομακρύνεσαι από αυτήν.
Τώρα κάτι που αφορά κυρίως τον ανδρικό πληθυσμό, αλλά και κάποιες γυναίκες που λατρεύουν την ταχύτητα. Το Αυτοκινητοδρόμιο. Βρίσκεται στα νοτιοδυτικά της πόλης και φιλοξενεί αγώνες αυτοκινήτων και μοτοσικλετών. Είναι το μεγαλύτερο αυτοκινητοδρόμιο στα Βαλκάνια και μπορεί να το επισκεφθεί το κοινό και να δοκιμάσει τη δεινότητά του στην οδήγηση. Οι Σερραίοι το τιμούν δεόντως και καμαρώνουν ιδιαιτέρως γι’ αυτό. Δικαίως. Είναι πολύ μεγάλο σε έκταση, σύγχρονο, με κατασκευή ευρωπαϊκών προδιαγραφών και μπορεί να φιλοξενήσει μεγάλες διοργανώσεις. Μια επίσκεψη θα κάνει και τους πιο δύσπιστους να πεισθούν πως μια πόλη όπως οι Σέρρες μπορούν να έχουν κάτι τόσο εντυπωσιακό και σύγχρονο που ακόμη και η Αθήνα ζηλεύει που δεν διαθέτει. Οι λάτρεις αυτών των σπορ ταξιδεύουν από όλη την Ελλάδα για να συμμετάσχουν σε αγώνες που διεξάγονται στο αυτοκινητοδρόμιο των Σερρών.
Αν τα γλυκά, η φυσική ομορφιά και το Αυτοκινητοδρόμιο δεν σας κίνησαν την περιέργεια να γνωρίσετε την Σερραϊκή πρωτεύουσα, τότε το μόνο δέλεαρ είναι ότι είναι ξακουστή για τις πολύ όμορφες γυναίκες της. Εγώ θα προσθέσω και για τους άντρες, αλλά ας μείνω σ’ αυτά που είπαν και επανέλαβαν πολλοί πριν από μένα κατά το παρελθόν. Αυτό που κάνει ιδιαίτερους τους Σερραίους είναι η απλότητα, η χαλαρότητα, η οικειότητα που νιώθεις μαζί τους, η εξαιρετική αίσθηση του χιούμορ, η καλή τους κρίση και αισθητική: αγαπούν και προτιμούν το καλό φαγητό, την καλή παρέα, το καλό ντύσιμο, τις τέχνες, αλλά και τα αθλήματα. Τέλος, είναι άνθρωποι που κρατούν τις παραδόσεις με έναν τρόπο που συνδυάζει αρμονικά τον «έξω καρδιά», αυτοσαρκαστικό και ανεξάρτητο χαρακτήρα τους με την ουσία της ελληνικής οικογένειας, χωρίς να γίνεται καταπιεστικό. Είναι κάτι φυσικό να τρώνε όλοι μαζί τις Κυριακές, να περνούν οικογενειακά και πατροπαράδοτα τις γιορτές και βέβαια η οικογένεια είναι μυρωδιές και γεύσεις. Άρα, φαγητό. Μάλλον γι’ αυτό το εκτιμούν και το απολαμβάνουν τόσο.
Δεν ξέρω -αν την έχετε επισκεφθεί- τι σημαίνει για σας, αλλά για μένα είναι ένας μικρός παράδεισος μέσα στο χάος. Ίσως είναι που αν μένεις λίγο κάθε φορά γίνεται παράνομος δεσμός. Θέλεις να πας σ’ εκείνη όσο πιο συχνά γίνεται, να απολαύσεις κάθε στιγμή που είσαι εκεί, με όλες σου τις αισθήσεις, να μη χάσεις κάτι απ’ όσα μπορεί να σου προσφέρει και δεν θες ποτέ να φύγεις γιατί ο χρόνος είναι αδυσώπητος. Ποτέ δεν σταματά εκεί που θέλεις. Αλλά έτσι δεν προλαβαίνεις να δεις και τα ελαττώματα της, δεν υπάρχει χρόνος γι’ αυτά. Άλλωστε, δεν ζεις την καθημερινότητα, είναι το διάλειμμα απ’ αυτήν. Και στα διαλείμματα όλα ωραία είναι.
Επισκεφθείτε την και ανακαλύψτε μόνοι σας όσα δεν ανακάλυψαν οι προηγούμενοι επισκέπτες κι εραστές της, τα όμορφα, αλλά ποιος ξέρει μπορεί να βρείτε και τα ψεγάδια. Αλλά ό, τι κι αν βρείτε θα αξίζει τον κόπο. Την επόμενη φορά μπορεί να βρω κι εγώ ψεγάδια, μέχρι τότε όμως όλα θα είναι τέλεια και θα είναι ο ανεκπλήρωτος έρωτάς μου. Έστω, μέχρι να γνωρίσω κι άλλον τόπο που να το αξίζει.
Οι ρυθμοί των ανθρώπων είναι πιο χαλαροί, ζουν τη ζωή, δεν την αφήνουν να τους προσπερνά. Η ερώτηση που κάνουν οι ντόπιοι σε κάθε επισκέπτη απ’ την Αθήνα και το αποδεικνύει είναι: «πώς ζείτε έτσι εκεί; Όταν κατεβαίνεις εδώ καταλαβαίνεις τη ζωή». Ναι, για τους βορειοελλαδίτες στην Αθήνα «ανεβαίνεις» κι εκεί «κατεβαίνεις». Λίγο παράδοξο, αλλά κι αυτό έχει τη γοητεία του.
Αν περάσεις λίγες μέρες στην πόλη αρχίζεις κι εσύ ν’ απορείς πώς μπορείς και ζεις στην πρωτεύουσα. Δεν σχετίζεται με το αν είναι επαρχία και όλα είναι πιο ήρεμα, γιατί η λεωφόρος Μεραρχίας, καθ’ όλη τη διάρκεια της ημέρας και της εβδομάδας, κάνει την Κηφισίας σε ώρα αιχμής να ωχριά. Όλες οι γύρω περιοχές επισκέπτονται την πόλη είτε για αγορές είτε για καφεδάκι και φυσικά, μπουγάτσα, οπότε δεν είναι εύκολο να συναντήσεις άδειους δρόμους.
Το σημείο που αν δεν πας θα έχεις χάσει την ουσία της νοοτροπίας των Σερραίων είναι η πλατεία Ελευθερίας, η κεντρική πλατεία της πόλης, κάτι σαν το Σύνταγμα αλλά πολύ πιο ωραία και…πράσινη. Έχει πολλά δέντρα και ένα μεγάλο κυκλικό σιντριβάνι. Συνέχεια της πλατείας αποτελούν οι δύο πεζόδρομοι με εμπορικά καταστήματα. Στην πλατεία, ενδιάμεσα στους πεζόδρομους, βρίσκονται τα μαγαζιά σήμα-κατατεθέν της πόλης: τα μπουγατσάδικα. Η μπουγάτσα είναι ό, τι ωραιότερο έφτιαξε ανθρώπινο χέρι στη ζαχαροπλαστική. Εντάξει, μετά τη σοκολάτα.
Αυτό που λέμε εμείς «πάμε για καφέ», στις Σέρρες σημαίνει πάμε για καφέ και μπουγάτσα. Το πρωί στο διάλειμμα από τα ψώνια ή τη δουλειά, στην κοπάνα από το σχολείο, το απόγευμα στην βόλτα με φίλους υπάρχει πάντα καφές και μπουγάτσα, ο καφές όχι πάντα, αλλά η μπουγάτσα είναι σταθερή αξία. Η διαφορά στον τρόπο που αντιμετωπίζουμε την καθημερινότητά μας φαίνεται ακόμα και σ’ αυτό. Εδώ στην Αθήνα, αν θες να φας κάτι στα γρήγορα θα πας σε κάποιον φούρνο ή ταχυφαγείο και θα πάρεις κάτι στο χέρι. Αντιθέτως, στις Σέρρες θα κάτσεις στο μαγαζί να φας, θα διαλέξεις γέμιση μπουγάτσας(κρέμα, τυρί, κιμάς, πατάτα-ελιά, σπανάκι, πράσο, κολοκύθα), θα την σερβίρουν σε πιάτο και θα την φας με μαχαιροπίρουνο. Για να την απολαύσεις.
Αν θες να δοκιμάσεις τη νοστιμότερη μπουγάτσα σε ολόκληρο τον νομό-για να μην πω χώρα και φανώ υπερβολική-θα επισκεφθείς το Ρεκόρ. Ένα μικρό- τόσο μικρό που θα εκπλαγείς- γωνιακό μαγαζί στην πλατεία Ελευθερίας απέναντι από το Μπεζεστένι που σήμερα στεγάζει το Σερραϊκό Μουσείο.
Η λεπτομέρεια που σε παραξενεύει είναι ότι τα μαγαζιά που βρίσκονται στην πλατεία δεν έχουν τουαλέτες! Μην γελάτε, δεν πρόκειται για αστείο, αλλά για κάτι αξιοπερίεργο. Αν ζητήσεις να σου δείξουν πού βρίσκεται, θα σε ενημερώσουν ότι δεν έχουν και θα σε οδηγήσουν στις δημόσιες τουαλέτες- που φυσικά και πληρώνεις- στη στοά πίσω από τα μαγαζιά. Το ποσό για την ικανοποίηση των φυσικών σου αναγκών στοιχίζει από 0,50 έως 2,00 ευρώ. Μην πάει το μυαλό σας στο κακό. Αν έχεις δίνεις πενήντα λεπτά, αν όχι, ένα ή δύο ευρώ. Σαν τα καροτσάκια στο Βερόπουλο, που για να πάρεις ένα πρέπει να βάλεις τα ίδια ακριβώς ποσά, 0,50, ένα και δύο ευρώ. Στα μπουζούκια τουλάχιστον, έχεις την κυρία που κάθεται έξω και της δίνεις ό, τι έχεις ευχαρίστηση, εδώ υπάρχει τιμοκατάλογος. Αλλά θα μου πείτε κι εκεί, σιγά μη δώσεις τόσο λίγα, από πέντε ευρώ και πάνω, γιατί ντρέπεσαι. Αν δώσεις ψιλά θα σε περάσουν για τσιγκούνη και κακομοίρη και πού να κουβαλάς για το υπόλοιπο της βραδιάς-μη σου πω και της ζωής σου-το υποτιμητικό βλέμμα της κυρίας και των υπόλοιπων που το πιθανότερο είναι να μην ξαναδείς ποτέ, αλλά και να τους δεις, δεν θα σε θυμούνται.
Πού είχα μείνει- γιατί μ’ έπιασαν οι κοινωνικές μου ανησυχίες-πριν ξεκινήσω το θέμα του WC… Στις μπουγάτσες. Ε, καλά σαν συνειρμός…ειρμό δεν έχει, αλλά ας το προσπεράσουμε. Μπήκε και η άνοιξη, λίγο η ζέστη, λίγο η γύρη, δεν θέλει πολύ ο άνθρωπος για να ζαλιστεί.
Οι Σέρρες είναι κυριολεκτικά η πόλη των ζαχαροπλαστείων. Με το που μπαίνεις στην πόλη κατά μήκος του δρόμου βλέπεις αμέτρητα ζαχαροπλαστεία παραταγμένα το ένα δίπλα στο άλλο. Είναι κυρίως παραδοσιακά ζαχαροπλαστεία, με τους σερραϊκούς ακανέδες(περιέχουν φρέσκο βούτυρο, ζάχαρη, ολόκληρα αμύγδαλα, νερό από το Λαϊλιά και άμυλο αραβοσίτου) μοναδικό γλυκό που δεν υπάρχει σε άλλο μέρος της Ελλάδας, τα υπέροχα σιροπιαστά ρωξάκια (ζύμη βουτύρου βουτηγμένη στο σιρόπι και στο κέντρο κέικ σοκολάτας επίσης μες στο σιρόπι), τα τυλιχτά με σοκολάτα και γέμιση μαλακή μαστίχα και κάθε είδους λουκούμι (απλό, σουτζούκι με φιστίκι, τριαντάφυλλο, βανίλια και μαστίχα).
Απέναντι απ’ την πλατεία Ελευθερίας βρίσκονται δύο από τα παλαιότερα και φημισμένα για τον ακανέ τους ζαχαροπλαστεία. Ο Βασάκης και ο Ρούμπος. Λίγο πιο κάτω είναι και το ζαχαροπλαστείο Νικολαϊδης, επίσης πολύ γνωστό και με παράδοση στον ακανέ. Φεύγοντας δεν γίνεται να αντισταθείς και να μην εφοδιαστείς για την επιστροφή με τα απαραίτητα γλυκά.
Μια βόλτα στον Αι Γιάννη είναι ότι καλύτερο για να δροσιστείς και να ηρεμήσεις. Είναι μια καταπράσινη περιοχή με πολλά νερά, ποταμάκια που σχηματίζουν λίμνες και μικρούς καταρράκτες. Έχει διαμορφωθεί έτσι ώστε να υπάρχουν καφετέριες και ταβέρνες, που δεν χαλάνε όμως το φυσικό τοπίο, και δίνουν την ευκαιρία να απολαύσεις τον καφέ ή το φαγητό σου ανάμεσα στους καταρράκτες πάνω σε πέτρινα γεφυράκια. Ομολογουμένως δεν είναι κάτι συνηθισμένο ή κάτι που σ’ αφήνει ασυγκίνητο. Είναι ένας τρόπος να ξεφεύγεις απ’ την καθημερινότητα χωρίς στ’ αλήθεια να απομακρύνεσαι από αυτήν.
Τώρα κάτι που αφορά κυρίως τον ανδρικό πληθυσμό, αλλά και κάποιες γυναίκες που λατρεύουν την ταχύτητα. Το Αυτοκινητοδρόμιο. Βρίσκεται στα νοτιοδυτικά της πόλης και φιλοξενεί αγώνες αυτοκινήτων και μοτοσικλετών. Είναι το μεγαλύτερο αυτοκινητοδρόμιο στα Βαλκάνια και μπορεί να το επισκεφθεί το κοινό και να δοκιμάσει τη δεινότητά του στην οδήγηση. Οι Σερραίοι το τιμούν δεόντως και καμαρώνουν ιδιαιτέρως γι’ αυτό. Δικαίως. Είναι πολύ μεγάλο σε έκταση, σύγχρονο, με κατασκευή ευρωπαϊκών προδιαγραφών και μπορεί να φιλοξενήσει μεγάλες διοργανώσεις. Μια επίσκεψη θα κάνει και τους πιο δύσπιστους να πεισθούν πως μια πόλη όπως οι Σέρρες μπορούν να έχουν κάτι τόσο εντυπωσιακό και σύγχρονο που ακόμη και η Αθήνα ζηλεύει που δεν διαθέτει. Οι λάτρεις αυτών των σπορ ταξιδεύουν από όλη την Ελλάδα για να συμμετάσχουν σε αγώνες που διεξάγονται στο αυτοκινητοδρόμιο των Σερρών.
Αν τα γλυκά, η φυσική ομορφιά και το Αυτοκινητοδρόμιο δεν σας κίνησαν την περιέργεια να γνωρίσετε την Σερραϊκή πρωτεύουσα, τότε το μόνο δέλεαρ είναι ότι είναι ξακουστή για τις πολύ όμορφες γυναίκες της. Εγώ θα προσθέσω και για τους άντρες, αλλά ας μείνω σ’ αυτά που είπαν και επανέλαβαν πολλοί πριν από μένα κατά το παρελθόν. Αυτό που κάνει ιδιαίτερους τους Σερραίους είναι η απλότητα, η χαλαρότητα, η οικειότητα που νιώθεις μαζί τους, η εξαιρετική αίσθηση του χιούμορ, η καλή τους κρίση και αισθητική: αγαπούν και προτιμούν το καλό φαγητό, την καλή παρέα, το καλό ντύσιμο, τις τέχνες, αλλά και τα αθλήματα. Τέλος, είναι άνθρωποι που κρατούν τις παραδόσεις με έναν τρόπο που συνδυάζει αρμονικά τον «έξω καρδιά», αυτοσαρκαστικό και ανεξάρτητο χαρακτήρα τους με την ουσία της ελληνικής οικογένειας, χωρίς να γίνεται καταπιεστικό. Είναι κάτι φυσικό να τρώνε όλοι μαζί τις Κυριακές, να περνούν οικογενειακά και πατροπαράδοτα τις γιορτές και βέβαια η οικογένεια είναι μυρωδιές και γεύσεις. Άρα, φαγητό. Μάλλον γι’ αυτό το εκτιμούν και το απολαμβάνουν τόσο.
Δεν ξέρω -αν την έχετε επισκεφθεί- τι σημαίνει για σας, αλλά για μένα είναι ένας μικρός παράδεισος μέσα στο χάος. Ίσως είναι που αν μένεις λίγο κάθε φορά γίνεται παράνομος δεσμός. Θέλεις να πας σ’ εκείνη όσο πιο συχνά γίνεται, να απολαύσεις κάθε στιγμή που είσαι εκεί, με όλες σου τις αισθήσεις, να μη χάσεις κάτι απ’ όσα μπορεί να σου προσφέρει και δεν θες ποτέ να φύγεις γιατί ο χρόνος είναι αδυσώπητος. Ποτέ δεν σταματά εκεί που θέλεις. Αλλά έτσι δεν προλαβαίνεις να δεις και τα ελαττώματα της, δεν υπάρχει χρόνος γι’ αυτά. Άλλωστε, δεν ζεις την καθημερινότητα, είναι το διάλειμμα απ’ αυτήν. Και στα διαλείμματα όλα ωραία είναι.
Επισκεφθείτε την και ανακαλύψτε μόνοι σας όσα δεν ανακάλυψαν οι προηγούμενοι επισκέπτες κι εραστές της, τα όμορφα, αλλά ποιος ξέρει μπορεί να βρείτε και τα ψεγάδια. Αλλά ό, τι κι αν βρείτε θα αξίζει τον κόπο. Την επόμενη φορά μπορεί να βρω κι εγώ ψεγάδια, μέχρι τότε όμως όλα θα είναι τέλεια και θα είναι ο ανεκπλήρωτος έρωτάς μου. Έστω, μέχρι να γνωρίσω κι άλλον τόπο που να το αξίζει.
